تاثیر دو شدت مختلف فعالیت بدنی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین و رزیستین دختران جوان چاق و دارای اضافه وزن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر دو شدت مختلف فعالیت بدنی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین و رزیستین دختران جوان چاق و دارای اضافه وزن دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر دو شدت مختلف فعالیت بدنی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین و رزیستین دختران جوان چاق و دارای اضافه وزن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر دو شدت مختلف فعالیت بدنی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین و رزیستین دختران جوان چاق و دارای اضافه وزن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر دو شدت مختلف فعالیت بدنی بر سطوح پلاسمایی آدیپونکتین و رزیستین دختران جوان چاق و دارای اضافه وزن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی اراک (ره‌ آورد دانش)

تعداد صفحات :۱۴

زمینه و هدف: فعالیت بدنی و اضافه وزن هر دو همئوستاز بدن را دست خوش تغییر می سازند. بدین منظور در این پژوهش اثر دو شیوه تمرین هوازی با شدت بالا و متوسط بر میزان آدیپونکتین و رزیستین دختران چاق و دارای اضافه وزن مقایسه شد. مواد و روش ها: در این مطالعه نیمه تجربی تعداد ۱۵ دختر چاق و دارای اضافه وزن (میانگین سنی ۲۲.۹۳±۰.۵۴ سال، وزن ۷۵.۱۵±۲.۰۷ کیلوگرم، میانگین قد ۱۶۰.۶±۱.۳۸ سانتی متر، میانگین شاخص توده بدنی۲۹.۲۴±۰.۷۳ کیلوگرم بر مجذور قد به متر) به صورت تصادفی ساده به عنوان نمونه انتخاب شدند. آزمودنی ها به دو گروه تمرین هوازی با شدت بالا (۹۵- ۸۵ درصد حداکثر ضربان قلب،۳۳ دقیقه تمرین) و شدت متوسط (۷۰-۵۰ درصد حداکثر ضربان قلب، ۴۱ دقیقه تمرین) تقسیم شدند. تمرینات سه روز در هفته به مدت هشت هفته انجام شد. برای تجزیه و تحلیل آماری داده های تحقیق از آزمونIndipendent-samples T Test و آزمون تحلیل واریانس Repeated measure، در سطح معنی داری ۰.۰۵>a استفاده شد. یافته ها: نتایج حاکی از افزایش معنی دار آدیپونکتین با انجام تمرین با شدت بالا پس از هشت هفته در مقایسه با تمرین با شدت متوسط شد(p=0.02). هم چنین کاهش معنی داری در توده و درصد چربی پس از تمرین با شدت متوسط مشاهده شد(p=0.03). علاوه بر آن تمرین با شدت متوسط سبب کاهش قابل ملاحظه رزیستین پس از هشت هفته شد(p=0.06).نتیجه گیری: به نظر می رسد تمرینات با شدت بالا فشار متابولیکی لازم برای افزایش آدیپونکتین را حتی بدون کاهش وزن و توده چربی فراهم می آورد.

کلید واژه: آدیپونکتین، تمرین، چاقی، رزیستین