مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی :

مقاله اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در خرداد و تیر ۱۳۸۹ در پژوهنده از صفحه ۸۸ تا ۹۴ منتشر شده است.
نام: اثر مصرف خوراکی کنگر فرنگی بر یادگیری و حافظه موش صحرایی دیابتی
این مقاله دارای ۷ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله کنگر فرنگی
مقاله یادگیری
مقاله حافظه
مقاله دیابت قندی

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: دیابت قندی در دراز مدت از راههای مختلف از جمله تشدید روند استرس اکسیداتیو با اختلالاتی در یادگیری، حافظه و شناخت در جامعه انسانی و حیوانات آزمایشگاهی همراه است. با توجه به وجود شواهدی مبنی بر اثر ضددیابتی کنگر فرنگی و اثرات آنتی اکسیدانتی گیاه، اثر تجویز خوراکی و درازمدت این گیاه بر یادگیری و حافظه در موشهای صحرایی دیابتی مورد بررسی قرار گرفت.
مواد و روش ها: موشهای صحرایی ماده به چهار گروه کنترل، کنترل تحت تیمار با کنگرفرنگی، دیابتی و دیابتی تحت درمان با کنگر فرنگی تقسیم شدند. دو گروه تحت تیمار نیز از غذای موش حاوی گیاه به مدت ۶ هفته بدون محدودیت استفاده نمودند. برای دیابتی نمودن موشها از استرپتوزوتوسین به فرم تک دوز و داخل صفاقی به میزان ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن حیوان استفاده گردید. بعلاوه، برای بررسی حافظه و یادگیری حیوانات، میزان عملکرد از نظر تاخیر اولیه و تاخیر در حین عبور در آزمون اجتنابی غیرفعال و درصد رفتار تناوب با استفاده از ماز Y در پایان کار تعیین گردید.
یافته ها: در موشهای دیابتی و دیابتی و کنترل تحت تیمار با گیاه هیچگونه تغییر معنی داری در مورد تاخیر اولیه در مقایسه با گروه کنترل بدست نیامد. همچنین، کاهش معنی دار تاخیر در حین عبور در موشهای دیابتی (p<0.01) و کنترل تحت تیمار (p<0.05) و کاهش غیرمعنی دار این پارامتر در گروه دیابتی تحت تیمار در پایان کار مشاهده گردید و تفاوت موجود بین دو گروه دیابتی و دیابتی تحت تیمار از نظر آماری معنی دار بود (p<0.05). همچنین، درصد تناوب نیز در حیوانات دیابتی و دیابتی تحت تیمار بطور معنی دار کمتر از گروه کنترل بود (p<0.01 و p<0.05) هر چند این پارامتر در گروه دیابتی تحت تیمار با گیاه بطور غیرمعنی دار بیشتر از گروه دیابتی بود. بعلاوه، تجویز گیاه به گروه کنترل نیز تغییر معنی دار این پارامتر را در مقایسه با گروه کنترل بدنبال نداشت.
نتیجه گیری: هر چند تجویز خوراکی کنگر فرنگی موجب تقویت توانایی نگهداری اطلاعات در انبار حافظه و به یادآوری آنها در حیوانات دیابتی می شود، ولی بر حافظه فضایی حیوانات دیابتی در آزمون Y تاثیری ندارد. انجام سایر آزمونهای حافظه فضایی نظیر ماز شعاعی هشت پر و ماز آبی موریس در مورد اثربخشی گیاه در رابطه با حافظه فضایی در مطالعات آینده توصیه می شود.