اصول شهرسازی اسلامی در محلات ایرانی محدوده محله لشکرآباد منطقه چهار ۴ شهرداری اهوازدرسال ۹۵

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اصول شهرسازی اسلامی در محلات ایرانی محدوده محله لشکرآباد منطقه چهار ۴ شهرداری اهوازدرسال ۹۵ دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اصول شهرسازی اسلامی در محلات ایرانی محدوده محله لشکرآباد منطقه چهار ۴ شهرداری اهوازدرسال ۹۵  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اصول شهرسازی اسلامی در محلات ایرانی محدوده محله لشکرآباد منطقه چهار ۴ شهرداری اهوازدرسال ۹۵،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اصول شهرسازی اسلامی در محلات ایرانی محدوده محله لشکرآباد منطقه چهار ۴ شهرداری اهوازدرسال ۹۵ :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

در شهرهای ایرانی محلاتی وجود دارد که با اصول شهرسازیاسلامیبنا شدهاند و در طولسالیاندراز این اصول رعایت شده است.شهروندان با توجه به نیاز و مذاهب دینی خود آن ها را بدون تغییرپذیرفته و در پی حفظ آنهابودهاند این اصول شامل-بناهایمهممذهبیمانند:مسجد،حسینیه و همچنین کاربریهایی مانند؛بازار،مدرسه،میدانومیدانچهمیباشد، گذرهاییکه به این محدوده هامی رسند نیز با ویژگیهای خاص خودبه این کاربریها جلوه خاصی می دهند وایجاد یک نوع منظر و حریم در آن محدوده می گردد و دچار یک حس تعلق به افراد می گردد که هویت محله بوجود آنها بستگی دارد،لذا باتقویت اصولشهرسازی اسلامی در محلات ایرانی باعث رونق و مشارکت -بیشتر شهروندان در امر نگهداری با رعایت قواعد و اصول اسلامی می شود که گاهی این امور باتقلید از مکاتب اسلامی- همچون مکتب اصفهان گرفته شده است.محله در شهر اسلامی-محل سکونتگروههای قومی،نژادی، مذهبی و صاحبان مشاغل خاص میباشد.در شهرهای بزرگ گاهی هر محلهبرای خودبرای خودشهری بود،نیم مستقل با بازارها، مساجد و سازمان اداریمشخصبرخلاف مراکز اداری و بازرگانی و مذهبی شهرکه تا حد زیادی نمودار همبستگی نظام شهریمحسوبمیشد. محلات شهرجلوهگاه تضادها و پراکندگی ها بود. ازطرفدیگرهمکاری و تعاون بین افرادیک محله و حمایت اجتماعی واقتصادی آنان از همدیگر آنقدربود که فقدان قوانین ومقررات برای تامین امنیت اجتماعی فرد را تا حدودی جبران می کرد هم محله ای بودن هم نوعی ارزش به شمار میآمد.بنیادهای اجتماعی زندگیشهری در تمدن اسلامی را چهار – عنصرعمده تشکیل داده،که عبارتنداز: حکومت،امت،اصناف بازار ومحلات.اجزای اصلی نظام اجتماعی شهرها با اجزای سیمای شهر – رابطه نزدیک دارد:دارالحکومه،مرکز اداری وحکومت شهر، مساجد، مدارس،مرکزمذهبی،بازار،مرکز اصناف و محلات، مرکز زندگی- گروههای اجتماعی قومی،نژادی و مذهبی بودهاست. محله به عنوان یک واحداصلی روابط اجتماعی درشهرهای اسلامی بوده که از اجزای اصلی وفرعی تشکیل شده وعوامل فضایی، فرهنگی واقتصادی درآن مشارکت داشته است.لذا برای اینکهیک محله خوب داشته باشیم بایدکلیه اصول وقواعد اسلامی درآن حفظ گردد و با تغییر زمان دچار انحطاط نگردد بلکه درپی تقویت آنهابارسیدگی به اجزای تشکیل دهنده آن باشیم