مقاله بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی دارای ۲۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تفاوت های آوایی در لهجه عربی خوزستانی با توجه به متغیرهای فردی و اجتماعی :

تعداد صفحات:۲۵
چکیده:
این مقاله تفاوت های آوایی در بین گویشوران لهجه عربی خوزستانی (گویشوران لهجه کارونی و گویشوران لهجه ی کرخهای) و همچنین لهجه معتبر (پرستیژ) یا لهجه غالب در شهر اهواز را مد نظر دارد. . داده ها از بین ۹۴ نفر از گویشورانشهرهایی چون آبادان، خرمشهر، اهواز، سوسنگرد، بستان و هویزه در ۴ گروه سنی متفاوت ۱۲ تا ۲۰ سال، ۲۱ تا ۳۵ سال،۳۶ تا ۵۰ سال و از ۵۱ سال به بالا جمع آوری شده است. آزمودنی ها از بین افراد بی سواد تا افرادی با تحصیلات دانشگاهیبالا به صورت تصادفی انتخاب، و مورد ارزیابی قرار گرفتند. داده ها از طریق پرسشنامه، مصاحبه و روش تصویر خوانی جمع آوری شده و از طریق روش های آماری توصیفی واریانس (ANOVA) و همچنین آزمون شفه تجزیه و تحلیل شدند . در این پژوهش آواهای «ژ»، «ی»، «آ»، «ع»، «ح» و « » با توجه به زمینه های فردی (سن و جنس ) و زمینه های اجتماعی (محل سکونت، محل کار و تحصیل، ارتباطات فامیلی با مردم کشورهای همسایه) بررسی شدند.. نتایج تحقیق نشان می دهد که تفاوتهای آوایی فراوانی در میان گویشوران لهجه کارونی و کرخه ای وجود دارد و همچنین می توان در یافت که لهجه کارونی، لهجه معتبر (پرستیژ) یا غالب در شهر اهواز است به این ترتیب که اکثر گویشوران جوان لهجه کرخه ای در شهر اهواز در حال گذر به لهجه کارونی هستند. این تغییرات در بین جوانان بیشتر از بزرگسالان و در مردان بیشتر از زنان به چشم می خورد.