مقاله ارتقاء روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی با استفاده از روش ماتریس های ریاضی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله ارتقاء روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی با استفاده از روش ماتریس های ریاضی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله ارتقاء روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی با استفاده از روش ماتریس های ریاضی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله ارتقاء روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی با استفاده از روش ماتریس های ریاضی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله ارتقاء روش های ارزیابی اثرات محیط زیستی با استفاده از روش ماتریس های ریاضی :

تعداد صفحات:۹

چکیده:

در حال حاضر به منظور دست یابی به توسعه پایدار در کشور و به منظور پیشگیری از آلودگی و تخریب محیط زیست کلیه فعالیت های عمرانی و توسعه ای در کشور بایستی با در نظر گرفتن ملاحظات محیط زیستی صورت گیرد. بر همین اساس، پیش از اجرای بسیاری از پروژه های عمرانی و توسعه ای، باید پیامدها و اثرات اینگونه طرح ها بر محیط زیست منطقه شناسایی و پیش بینی گردد و اقدامات لازم به منظور کنترل و کاهش آن ها به کار بسته شود. این کار عموما از طریق انجام ارزیابی اثرات محیط زیستی طرح های توسعه (EIA) صورت می گیرد. ارزیابی محیط زیست، ابزاری است که توسط کشورهای توسعه یافته پیشگام، جهت پیشگیری از تخریب محیط زیست در اثر فعالیت های انسانی ابداع شده است. در مطالعه حاضر، استفاده از ماتریس های ریاضی در ارزیابی اثرات توسعه پیشنهاد شده است، چرا که در این روش از فاکتور جبران و اختلاف نظر بین تصمیم گیران جهت افزایش کیفیت ارزیابی اثرات و ارتقاء آن استفاده می شود.کاربرد ماتریس ریاضی اجبار ارزیابان به استفاده بیش تر و جدی تر از سامانه های اطلاعات جغرافیایی، هدایت ارزیابان به سمت ارائه گزینه های بیشتر و ارائه نظرات عینی تر و علمی تر در خصوص کاهش اثرات منفی و باز کردن فضا برای گفتگوی بین کارشناسان است. روش ماتریس ریاضی با دخالت دادن معیارهای بزرگی، وسعت و مدت اثر، اثرات هم بیشی، اثرات تجمعی و فاکتور اختلاف نظر بین متخصصین و همچنین معیار جبران تعامل سازنده میان توسعه دهندگان و ارزیابان را فراهم می آورد و نتیجه جامع تری نسبت به روش های ذهنی به دست می دهد