بررسی اثر دمای بازپخت بر ساختار و خواص مکانیکی یک فولاد میکروآلیاژی حاوی عناصر Cr ، Mo و V

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر دمای بازپخت بر ساختار و خواص مکانیکی یک فولاد میکروآلیاژی حاوی عناصر Cr ، Mo و V دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر دمای بازپخت بر ساختار و خواص مکانیکی یک فولاد میکروآلیاژی حاوی عناصر Cr ، Mo و V  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر دمای بازپخت بر ساختار و خواص مکانیکی یک فولاد میکروآلیاژی حاوی عناصر Cr ، Mo و V،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر دمای بازپخت بر ساختار و خواص مکانیکی یک فولاد میکروآلیاژی حاوی عناصر Cr ، Mo و V :

تعداد صفحات :۱۴

چکیده مقاله:

فولادهای کم آلیاژ فوق مستحکم ( UHSLA ) به دلیل قابلیت بهبود خواص مکانیکی از طریق عملیات حرارتی به صورت گسترده در صنعت استفاده می شوند. تغییر پارامترهای عملیات حرارتی منجر به تشکیل ساختارهای مختلف و دستیابی به خواص متنوع در این دسته از فولادها می شود. لذا در پژوهش حاضر از عملیات حرارتی کوینچ- تمپر جهت بهبود خواص مکانیکی یک فولاد کم آلیاژ فوق مستحکم با ترکیب Fe – ۰.۴۹C – ۱.۱۵Cr – ۰.۶۳Mo – ۰.۲۵Si – ۰.۲V استفاده شده است. . فولاد حاضر پس از آستنیته شدن در دمای C 850 به مدت ۳۰ دقیقه و سرد شدن در روغن در دماهای مختلف بازپخت شده و تاثیر آن بر ریزساختار، سختی، خواص کششی و انرژی ضربه مورد بررسی قرار گرفته است. بررسی های ریزساختاری نمونه ها در دماهای مختلف بازپخت دلالت بر تشکیل کاربیدهای تخت و صفحه ای شکل در امتداد فصل مشترک بین صفحات مارتنزیت دارد که با افزایش دمای بازپخت تا C 650 مورفولوژی این کاربیدها تغییر یافته است. نتایج بررسی های مقاومت به ضربه نشان داد که در محدوده ی دمایی C 200 تا C 400 روند تغییرات انرژی ضربه نزولی است اما با افزایش دمای بازپخت از C 400 تا C 650 انرژی ضربه افزایش می یابد. محدوده ی دمایی C 200 تا C 400 مربوط به پدیده ی تردی مارتنزیت بازپخت شده است که تقریبا منطبق بر گستره ی دمایی مربوط به آستنیت باقی مانده ای می باشد که در بین صفحات مارتنزیتی وجود دارد و پس از بازپخت در این گستره به فریت و سمنتیت تجزیه شده و باعث کاهش انرژی ضربه در محدوده ی دمایی فوق می شود. نتایج نشان داد که با بازپخت نمودن این فولاد در دمای C 650 ترکیب بهینه ای از استحکام و چقرمگی ضربه ای حاصل شد و سختی نمونه نیز افت قابل ملاحظه ای نداشته و حدوده ۴۱HRC بدست آمد.