مقاله تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطق? مرکزی مازندران در دور? زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطق? مرکزی مازندران در دور? زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰ دارای ۳۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطق? مرکزی مازندران در دور? زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطق? مرکزی مازندران در دور? زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تحلیل ساختار فضایی جمعیت در شهر-منطق? مرکزی مازندران در دور? زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰ :

تعداد صفحات :۳۶

در دهه‌های اخیر، بسیاری از شهرهای بزرگ در سراسر جهان از روندهای جمعیتی مختلف اعم از شهرنشینی، حومه‌نشینی، شهرگریزی و شهرنشینی مجدد تأثیر پذیرفته‌اند که به ایجاد تحولاتی در ساختار فضایی آن‌ها منجر شده است. تغییرات جمعیتی همواره تحت تأثیر نیروهای مرکزگرا و مرکزگریز در موارد مختلف یا به تقویت و تشدید الگوی فضایی تک‌‌مرکزی با مرکزی قدرتمند در منطقه منجر شده یا با توجه به الگوی فضایی چندمرکزی به‌صورت شکل‌گیری مراکز حومه‌ای در پیرامون مراکز شهری موجود، تبلور فضایی یافته است. هدف از این پژوهش، تحلیل ساختار فضایی توزیع جمعیت در شهر-منطقه مرکزی مازندران و درک تحولات آن در بازه زمانی ۱۳۶۵-۱۳۹۰ است. براین‌اساس، پژوهش حاضر از نظر ماهیت و هدف به‌ترتیب کاربردی و توصیفی-تحلیلی محسوب می‌شود. به‌منظور شناسایی ساختار فضایی جمعیت و ارزیابی چند مرکزیت مورفولوژیک، از ابزارهای تحلیلی نرم‌افزار GIS مانند میانگین نزدیک‌ترین فاصله همسایگی، تحلیل لکه‌های داغ و مدل رتبه اندازه استفاده شده است. بررسی یافته‌های حاصل از بررسی شاخص‌های تمرکز نشان می‌دهد طی بازه زمانی ۲۵ سال، روند تمرکز جمعیت همواره رو به افزایش بوده است. الگوی فضایی جمعیت به‌صورت کاهشی در دهستان‌های جنوبی و به‌صورت افزایشی در مراکز جمعیتی بزرگ‌تر و پراهمیت‌تر منطقه شناسایی شده است. نتایج بررسی شاخص‌های مورفولوژیک نشان می‌دهد طی دوره مذکور، شهرهای ساری، آمل، بابل و قائم‌شهر جایگاه خود را به‌عنوان مراکز اصلی منطقه حفظ کرده‌اند و عدم تسلط و برتری یک شهر و وجود چهار شهر تقریباً هم‌اندازه با سکونتگاه‌هایی در پیرامون آن‌ها گواهی بر شکل‌گیری ساختار چندمرکزی از جنبه مورفولوژیک آن است.