مقاله تأثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچ? لوبیا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله تأثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچ? لوبیا دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله تأثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچ? لوبیا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچ? لوبیا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله تأثیر برخی مواد معدنی بر کارامدی بیوکنترلی Bacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solani عامل مرگ گیاهچ? لوبیا :

تعداد صفحات :۱۶

یکی از راهبردهایی که در امر تجاری سازی عوامل بیوکنترل در نظر گرفته می‌شود، بحث طراحی محیط کشت برای تولید انبوه این باکتری‌هاست. این پژوهش با هدف بررسی اثر برخی عناصر معدنی روی تولید زیست‌توده و فعالیت بیوکنترلی باکتریBacillus pumilus INR7 علیه Rhizoctonia solaniعامل مرگ گیاهچ لوبیا به اجرا درآمد. عناصر معدنی مورد استفاده در این پژوهش شامل آهن، روی، مس، بُر، کبالت، مولیبدن و منگنز بود که هر کدام در سه غلظت مورد استفاده قرار گرفتند. در این میان، غلظت متوسط و بیشین آهن (۳۶ و ۷۲ میکرومول) و مس (۷ و ۱۴ میکرومول) و غلظت کمین منگنز (۵/۱۲ میکرومول) به صورت معنی‌داری باعث افزایش جمعیت باکتری شدند. غلظت کمینه و متوسط روی (۳۵ و ۷۰ میکرومول) و بیشین کبالت (۱۴ میکرومول) باعث کاهش معنی‌دار جمعیت باکتری در مقایسه با محیط پایه M1 شدند. در آزمون گلخانه‌ای، عناصر آهن در غلظت متوسط (۳۶) و مس در غلظت بیشینه (۱۴ میکرومول) بیشترین اثر را در افزایش کارایی باکتری در کنترل بیماری مرگ گیاهچ لوبیا نشان دادند. در مقابل، غلظت‌های بیشین آهن (۷۲ میکرومول)، کمین روی (۳۵ میکرومول)، بیشین منگنز (۵۰ میکرومول) و متوسط مولیبدن (۱/۸ میکرومول) باعث کاهش معنی‌دار کارایی بیوکنترلی باکتری در مقایسه با محیط پایه M1 شدند. در مجموع، غلظت بهینه برای عناصر مورد استفاده مشابه نبود و حتی در مورد یک عنصر خاص بین غلظت بهینه برای تولید زیست‌توده و کارایی باکتری در بیوکنترل بیماری اختلاف وجود داشت.