مقاله اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه در تغییر عملکرد قشر مغز در افراد مبتلا به چاقی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه در تغییر عملکرد قشر مغز در افراد مبتلا به چاقی دارای ۲۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه در تغییر عملکرد قشر مغز در افراد مبتلا به چاقی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه در تغییر عملکرد قشر مغز در افراد مبتلا به چاقی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله اثربخشی تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه در تغییر عملکرد قشر مغز در افراد مبتلا به چاقی :

تعداد صفحات :۲۸

چاقی یک بیماری مزمن و چند عاملی است. مکانیزم­های عصب شناختی و رفتاری متعددی در خوردن بیش از اندازه غذا یا خوردن بیش از حد نیاز وجود دارد که ممکن است منجر به چاقی شود. افراد چاق از سوگیری توجه نسبت به سرنخ های مرتبط با غذا رنج می­برند. روش های مختلفی برای تعدیل سوگیری توجه وجود دارد، مثل تحریک الکتریکی مستقیم از روی جمجمه. هدف این پژوهش بررسی اثربخشی روش tDCS بر عملکرد مغز افراد چاق بود. ۱۹ نفر از افراد چاق و دارای اضافه ­وزن داوطلب مراجعه­کننده به کلینیک آتیه بر اساس شاخص­های BMI و سن به دو گروه آزمایشی (tDCS) و کنترل (Sham tDCS) تقسیم شدند. ابتدا از نظر متغیرهای دموگرافیک شامل سن، قد و وزن، سابقه چاقی و سایر اختلالات جسمی و روان­شناختی مورد بررسی قرار ­گرفته و امواج مغزی آنها در حالی­که یک تکلیف شناختی را انجام می­دادند، جهت بررسی مولفه­های ERP ثبت شد. سپس به مدت ۱۰ جلسه طی ۲ هفته در معرض روش­های مداخله قرار گرفتند. نتایج نشان داد که روش tDCS باعث ایجاد تغییر معنادار در عملکرد مغز می­شود که این تغییر از طریق کاهش دامنه مولفه­های P200 و P300 و افزایش دامنه مولفه N200 رخ داد. از آنجا که این مولفه­ها با عملکرد شناختی در ارتباط هستند، می­توان نتیجه گرفت که عملکرد مغز افراد چاق در هنگام مواجهه با سرنخ­های غذا در اثر tDCS تغییر یافته است.