مقاله بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توده‌های مختلف گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.)

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توده‌های مختلف گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.) دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توده‌های مختلف گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.)  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توده‌های مختلف گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.)،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر تنش شوری بر برخی صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی توده‌های مختلف گیاه دارویی شنبلیله (Trigonella foenum- graecum L.) :

تعداد صفحات :۱۸

شنبلیله (Trigonella foenum-graecum L.) از مهم‌ترین گیاهانی است که در صنایع دارویی استفاده می­شود. به‌منظور بررسی تأثیر شوری کلرید سدیم بر محتوای رطوبت نسبی، پایداری غشاء، محتوی سبزینه (کلروفیل)، سدیم، پتاسیم، نسبت سدیم به پتاسیم و انباشت متابولیت­های سازگاری (پرولین)، آزمایشی به‌صورت فاکتوریل در قالب طرح کامل تصادفی با سه تکرار به‌صورت گلدانی در سال ۱۳۹۲ اجرا شد. تیمارهای آزمایشی شامل هشت تود بومی شنبلیله از اصفهان، تبریز، همدان، ساری، چالوس، آمل، مشهد، یاسوج و چهار سطح شوری (۶۰، ۱۲۰، ۱۸۰ میلی­مولار و آب آشامیدنی به‌عنوان شاهد) بود. نتایج تجزیه­های آماری نشان داد که تنش شوری اثر معنی­داری بر محتوای رطوبت نسبی، پایداری غشاء، سبزین a، سبزین b، سبزین کل، سدیم، پتاسیم و میزان پرولین داشت. با افزایش سطوح شوری آب آبیاری هم صفات به‌جز میزان پرولین، سدیم و نسبت سدیم به پتاسیم کاهش یافت. ازنظر صفات فیزیولوژیکی و بیوشیمیایی بیشترین میزان از گروه شاهد (شوری صفر) به دست آمد. بیشترین میزان سدیم، سدیم به پتاسیم و پرولین در آخرین سطح شوری (۱۸۰ میلی­مولار) نسبت به شاهد مشاهده شد. بین توده­ها، به ترتیب توده­های چالوس، مشهد و اصفهان متحمل‌ترین توده­ها به شوری بودند. بر پای نتایج این پژوهش، به نظر می­رسد بتوان از این سه توده به‌عنوان توده­های حاوی ژن­های متحمل به شوری برای اصلاح توده­هایی با ظرفیت عملکرد زیاد در مناطق شور استفاده کرد.