دانش رسان |
مرکز علم و دانش کشور مقاله تأثیر شدت فعالیت مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمایی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین و هورمون‌های مرتبط
در حال بارگذاری
توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد
مقاله تأثیر شدت فعالیت مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمایی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین و هورمون‌های مرتبط دارای ۲۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است
فایل ورد مقاله تأثیر شدت فعالیت مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمایی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین و هورمون‌های مرتبط کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه و مراکز دولتی می باشد.
توجه : در صورت مشاهده بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله تأثیر شدت فعالیت مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمایی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین و هورمون‌های مرتبط،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد
بخشی از متن مقاله تأثیر شدت فعالیت مقاومتی بر سطوح ویسفاتین پلاسمایی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین و هورمون‌های مرتبط :
تعداد صفحات :۲۴
هدف از این تحقیق، بررسی پاسخ غلظت پلاسمایی ویسفاتین به شدت فعالیت مقاومتی و ارتباط آن با مقاومت به انسولین، هورمون رشد و اینترلوکین-۶ بود. پانزده آزمودنی جوان و سالم با سن ۱/۴±2/26 سال و وزن ۱/۹±1/75 کیلوگرم، بعد از جلسات آشنایی و تعیین قدرت بیشینه، سه جلسه فعالیت مقاومتی با شدت‌های۳۰درصد، ۵۵درصد و ۸۰درصد قدرت بیشینه و با حجم‌های یکسان را به فاصل یک هفته و به‌طور تصادفی اجرا کردند. قبل و بلافاصله بعد از فعالیت مقاومتی، از آزمودنی‌ها خون‌گیری به‌عمل آمد و نمونه‌ها برای اندازه‌گیری گلوکز، انسولین، هورمون رشد، اینترلوکین-۶ و ویسفاتین آنالیز شدند. نتایج نشان داد که بین پاسخ پلاسمایی ویسفاتین، اینترلوکین-۶ و شاخص مقاومت به انسولین به سه شدت متفاوت فعالیت مقاومتی، تفاوت معنی‌داری وجود ندارد (۰۵/۰<P). صرف‌نظر از عامل شدت، یک جلسه فعالیت حاد مقاومتی، تأثیر معنی‌داری بر هم فاکتورهای اندازه‌گیری‌شده غیر از ویسفاتین داشت (۰۰۱/۰>P). نتایج، ارتباط معنی‌داری را بین هیچ‌یک از فاکتورهای اندازه‌گیری‌شد تحقیق نشان نداد (۰۵/۰<P). بر اساس یافته‌های پژوهش حاضر می‌توان نتیجه‌گیری کرد که شدت فعالیت مقاومتی، عامل مؤثری بر پاسخ ویسفاتین، اینترلوکین-۶ و شاخص مقاومت انسولین به فعالیت مقاومتی نیست که احتمالاً می‌تواند ناشی از سطح پایین تفاوت انرژی مصرفی طی فعالیت مقاومتی با شدت‌های متفاوت اما حجم یکسان باشد. همچنین، با توجه به بی‌ارتباطی معنی‌دار بین ویسفاتین و مقاومت به انسولین در پاسخ به فعالیت، نمی‌توان این آدیپوکاین را در فرایند مقاومت به انسولین حین فعالیت ورزشی دخیل دانست.
- در صورتی که به هر دلیلی موفق به دانلود فایل مورد نظر نشدید با ما تماس بگیرید.
