مقاله بررسی تأثیر برخی کودهای زیستی بر روابط آبی، محتوای کلروفیل و تبادلات گازی گیاه نخود (Cicer arietinum ) در کشت دیم و فاریاب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی تأثیر برخی کودهای زیستی بر روابط آبی، محتوای کلروفیل و تبادلات گازی گیاه نخود (Cicer arietinum ) در کشت دیم و فاریاب دارای ۲۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تأثیر برخی کودهای زیستی بر روابط آبی، محتوای کلروفیل و تبادلات گازی گیاه نخود (Cicer arietinum ) در کشت دیم و فاریاب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تأثیر برخی کودهای زیستی بر روابط آبی، محتوای کلروفیل و تبادلات گازی گیاه نخود (Cicer arietinum ) در کشت دیم و فاریاب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تأثیر برخی کودهای زیستی بر روابط آبی، محتوای کلروفیل و تبادلات گازی گیاه نخود (Cicer arietinum ) در کشت دیم و فاریاب :

تعداد صفحات :۲۱

استفاده از کودهای زیستی یکی از راهکار‌های مهم کاستن از پیامدهای فاجعه‌بار مصرف بی‌روی کودهای شیمیایی و توسع کشاورزی پایدار در ایران است. برای ارزیابی تأثیر نژادهای ریزوبیومی و ریزوباکتری‌های محرک رشد گیاه (PGPR) بر روابط آبی و ویژگی‌های فتوسنتزی گیاه نخود زراعی (Cicerarietinum L.) گون آرمان، آزمایشی به‌صورت کرت‌های خرد‌شده در قالب بلوک‌های تصادفی در مزرع پژوهشی دانشگاه زنجان اجرا شد. در این آزمایش، سطوح آبیاری در دو سطح (آبیاری مطلوب در فصل رشد و بدون آبیاری در کل دور رشد) در کرت‌های اصلی؛ و سطوح کودی با ۷ سطح (شاهد یا فقدان مصرف کود شیمیایی و بیولوژیکی، مصرف ۵۰ کیلوگرم اوره هنگام کاشت، تلقیح بذر باMesorhizobiumciceri نژاد SWRI-3، تلقیح بذر با Mesorhizobium ciceri نژاد SWRI-17، تلقیح بذر با PGPR، تلقیح مشترک با نژادهای ریزوبیومی SWRI-3+ SWRI-17 و تلقیح مشترک با نژادهای ریزوبیومی و ریزوباکترهای محرک رشد SWRI-3+SWRI-17+PGPR) در کرت‌های فرعی قرار گرفتند. طبق نتایج این پژوهش، محتوای نسبی آب، فتوسنتز خالص، هدایت روزنه‌ای، محتوای کلروفیل و عملکرد دانه در وضعیت تنش خشکی نسبت به آبیاری مناسب به‌ترتیب ۲۳، ۶۲، ۹۱، ۲۹ و ۴۱ درصد کاهش یافت. همچنین در وضعیت تنش خشکی محتوای نسبی آب، فتوسنتز خالص، هدایت روزنه‌ای و عملکرد دانه در تیمار تلقیح بذر با نژادهای ریزوبیومی و ریزو‌باکتری‌های محرک رشد (SWRI-3+SWRI-17+PGPR) بیش از سایر تیمارها بود و برای نمونه در مقایسه با شاهد (فقدان مصرف کودهای شیمیایی و زیستی) به‌ترتیب ۱۴/۱، ۶۷/۱، ۶/۱، ۴۹/۱ و ۵۸/۳ برابر بود. به نظر می‌رسد در هر دو وضعیت فاریاب و دیم، تلقیح مشترک بذر با نژادهای ریزوبیومی و ریزوباکتری‌های محرک رشد با تأثیر بر روابط آبی و ویژگی‌های فتوسنتزی، باعث افزایش فراوان عملکرد دانه در مقایسه با مصرف متداول کودهای شیمیایی می‌شود.