مقاله مقایسه توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli (Hom.: Aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مقایسه توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli (Hom.: Aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli (Hom.: Aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli (Hom.: Aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Aphis fabae Scopoli (Hom.: Aphididae) روی گیاه لوبیا در مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن به پتاسیم :

تعداد صفحات :۱۲

کیفیت گیاه میزبان به‌عنوان اولین سطح زنجیره غذایی با تأثیر بر توانایی‌های زیستی حشره گیاه‌خوار می‌تواند بر انبوهی جمعیت آن تأثیرگذار باشد. در این مطالعه اثر مقادیر مختلف کوددهی نیتروژن: پتاسیم (N:K) گیاه لوبیا برابر با ۴۰ :۶۰، ۴۰ :۴۰، ۴۰ :۰ کیلوگرم بر هکتار و شاهد ۰ :۰، بر شاخصه‌های شیمیایی گیاه نظیر درصد نیتروژن، پتاسیم و کربن و توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا Scop. Aphis fabaeمورد بررسی قرار گرفت. بالاترین درصد نیتروژن و پتاسیم در گیاهان به ترتیب در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم ۴۰ :۰ و ۴۰ :۶۰ مشاهده شد. نرخ خالص تولیدمثل (R0) شته سیاه باقلا در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم به ترتیب ۴/۲±۷۵/۱۴، ۳۸/۱±۲۷/۲۰، ۲/۲±۰۷/۲۲ و ۱/۳±۱۷ ماده/ ماده/ نسل تعیین گردید. نرخ ذاتی افزایش جمعیت (rm)، به ترتیب ۰۱۷/۰±۲۱۵/۰، ۰۲/۰±۳۲۵/۰، ۰۱۴/۰±۲۹۵/۰ و ۰۱۷/۰±۲۵۸/۰ و نرخ متناهی افزایش جمعیت() روی تیمارهای مذکور نیز به ترتیب ۰۰۱/۰±۳۲/۱، ۰۳/۰±۴۱/۱، ۰۱/۰±۳۸/۱ و ۰۱/۰±۳۲/۱ به دست آمد. متوسط مدت زمان هر نسل (T)، در تیمارهای مذکور به ترتیب ۱۷/۰±۵۱/۱۲، ۱۷/۰±۳۲/۹، ۱۶/۰±۴۸/۱۰ و ۱۴/۰±۱۹/۱۰ روز برآورد شد. نتایج این تحقیق نشان داد که نرخ خالص باروری، نرخ ذاتی افزایش جمعیت و نرخ متناهی افزایش جمعیت شته سیاه باقلا در تیمار‌های مختلف در سطح ۵ درصد اختلاف معنی‌دار داشتند. بیشترین میزان rm وR0 در تیمارهای کوددهی نیتروژن: پتاسیم با نسبت‌های ۴۰:۴۰ و ۰:۴۰ به دست آمد که نشان‌دهنده مناسب‌ترین تیمار‌‌ها برای نشوونمای شته و کمترین میزان rm آن در تیمار ۴۰ :۶۰ مشاهده گردید که نشان‌دهنده نامطلوب ترین تیمار برای شته سیاه باقلا می‌باشد. بنابراین کاهش نسبت کوددهی نیتروژن: پتاسیم می‌تواند توانایی‌های زیستی شته سیاه باقلا را روی گیاه لوبیا کاهش دهد.