مقاله معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفید کوه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفید کوه دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفید کوه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفید کوه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله معرفی فلور بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفید کوه :

تعداد صفحات :۱۱

منطقه حفاظت شده سفیدکوه به وسعت ۶۹۵۰۰ هکتار در ۶۷ کیلومتری شمال غربی خرم آباد واقع است. بخش اعظم این منطقه را ارتفاعات تشکیل می دهند که بلندترین نقطه آن کوه کوربوری به ارتفاع ۲۸۵۴ متر و پست ترین نقطه آن دارای ارتفاع ۱۵۰۰ متر از سطح دریاست. این پژوهش با هدف شناسایی گونه های گیاهی و معرفی فور، تعیین شکل های زیستی و پراکنش جغرافیایی گیاهان بخش مرکزی منطقه حفاظت شده سفیدکوه انجام گرفت. به این منظور نمونه های گیاهی از نقاط مختلف منطقه در طی دو فصل رویشی بین سال های ۱۳۷۶ – ۱۳۷۷ جمع آوری و سپس مورد شناسایی قرار گرفتند. طیف زیستی منطقه با تعیین درصد گونه های متعلق به هر یک از شکل های زیستی ترسیم شد. جایگاه این منطقه حفاظت شده از نظر جغرافیایی گیاهی ایران براساس داده های حاصل از پراکنش جغرافیایی گونه شناسایی شده و منابع موجود مورد بررسی قرار گرفت. از ۱۴۸ گونه و زیرتقسیمات گونه ای منطقه، ۱ گونه سرخس، ۱۱۵ گونه دو لپه ای و ۳۲ گونه تک لپه ای هستند. این گونه ها به ۴۷ تیره و ۱۱۷ جنس تعلق دارند. مهمترین تیره های گیاهی منطقه از نظر غنای گونه ای به ترتیب عبارتند از: Asteraceae، Liliaceae، Rosaceae و Poaceae. 98 گونه (۲/۶۶ درصد) فلور منطقه انحصاری ناحیه ایرانی – تورانی هستند که از این تعداد ۱۷ گونه مختص ایران می باشند و در میان آنها پراکنش گونه های Alcea koelzii، Amygdalus elaegnifilia، Arum giganteum، Centaurea phlomoides، Dionysia gaubae، Pyrus glabra و Quercus brantii var.persica به رشته کوه های زاگرس محدود می شود. در بین گیاهان منطقه همی کریپتوفیت ها با ۵۲ گونه (۱/۳۵ درصد)، ژئوفیت ها و تروفیت ها به ترتیب با ۳۷ گونه (۲۵ درصد) و ۳۳ گونه (۳/۲۲درصد) فراوانترین شکل های زیستی محسوب می شوند.