مقاله مطالعه تأثیر فرومون Stirrup-M در ترکیب با چند کنه قرمز اروپایی (panonychus ulmi) در باغ های سیب کرج و دماوند

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله مطالعه تأثیر فرومون Stirrup-M در ترکیب با چند کنه قرمز اروپایی (panonychus ulmi) در باغ های سیب کرج و دماوند دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مطالعه تأثیر فرومون Stirrup-M در ترکیب با چند کنه قرمز اروپایی (panonychus ulmi) در باغ های سیب کرج و دماوند  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مطالعه تأثیر فرومون Stirrup-M در ترکیب با چند کنه قرمز اروپایی (panonychus ulmi) در باغ های سیب کرج و دماوند،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مطالعه تأثیر فرومون Stirrup-M در ترکیب با چند کنه قرمز اروپایی (panonychus ulmi) در باغ های سیب کرج و دماوند :

تعداد صفحات :۱۶

کنه قرمز اروپایی (Panonychus ulmi) از آفات مهم ارقام قرمز و زرد درختان سیب به شمار می آید. در این بررسی تأثیر فرومون جنسی Stirrup-M که به عنوان یک عامل افزایش دهنده تأثیر کنه کش ها علیه کنه مزبور معرفی شده است، در باغ های سیب منطقه کرج و دماوند مورد بررسی قرار گرفت. در سال ۱۳۷۴ در باغ های سیب کرج تأثیر پروپال (آزوسیکلوتین) و پروپال + فرومون و در سال ۱۳۷۵ در باغ های سیب دماوند تأثیر امیتراز (میتاک)، اومایت (پروپارژیت)، نئورون (بروموپروپیلات)، سیترازون (بنزوکسیمات) با فرومون و بدون فرومون علیه کنه قرمز اروپایی در چهار تکرار و در قالب طرح بلوک های کامل تصادفی مورد آزمایش قرار گرفت. با استفاده از روش هندرسون – تیلتون درصد تلفات آفت کنه مشخص شد و تجزیه واریانس روی اعداد به دست آمده انجام گرفت. درصد تلفات کنه کش پروپال، امیتراز، اومایت، نئورون و سیترازون به ترتیب به مقدار ۳۱/۵۸، ۶۹/۶۷، ۲۱/۸۱، ۱۸/۸۲ و ۵۲/۸۳ بود درحالی که ترکیب همین سموم با فرومون باعث افزایش درصد تلفات در تیمارهای پروپال (۰۴/۷۰ درصد)، اومایت (۲۲/۸۸ درصد)، نئورون (۷۶/۸۳ درصد) و سیترازون (۷۶/۸۷ درصد) و کاهش درصد تلفات در تیمار امیتراز (۴۱/۶۶ درصد) گردید. حداکثر و حداقل تأثیر فرومون به ترتیب در تیمار پروپال + فرومون به میزان ۷۳/۱۱ درصد و امیتراز + فرومون به میزان ۲۸/۱- درصد مشاهده شد. در همین مطالعه روشن گردید که تأثیر فرومون روی نسل های تشکیل شده بعد از سم پاشی و همچنین روی مراحل نمفی در مقایسه با مرحله بلوغ بیشتر بوده است.