مقاله بررسی اثرات استفاده از سه نوع پروبیوتیک تجاری در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی اثرات استفاده از سه نوع پروبیوتیک تجاری در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثرات استفاده از سه نوع پروبیوتیک تجاری در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثرات استفاده از سه نوع پروبیوتیک تجاری در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثرات استفاده از سه نوع پروبیوتیک تجاری در جیره غذایی بر عملکرد تولیدی جوجه های گوشتی :

تعداد صفحات :۱۱

هدف : بررسی تاثیر افزودن سه نوع پروبیوتیک تجاری به خورک بر بازده تولید جوجه‌های گوشتی.
طرح : طرح آماری کاملا تصادفی.
حیوانات: هفتصد و بیست قطعه جوجه یکروزه گوشتی جنس نر از سویه تجاری Ross 208.
روش : در این آزمایش تجربی از چهار گروه استفاده گردید که هر گروه شامل شش زیر گروه ۳۰ قطعه‌ای بود. جوجه‌های یک گروه به عنوان شاهد جیره غذایی پایه ذرت – سویا را دریافت کردند. برای تغذیه جوجه‌ها در سه گروه دیگر از جیره‌های غذایی پایه که به ترتیب سه نوع پروبیوتیک B , A و C به آنها اضافه شده بود، استفاده گردید. وزن بدن، مقدار مصرف غذا، ضریب تبدیل غذایی، و میزان تلفات در سنین ۲۱، ۴۲ و ۴۹ روزگی تعیین گردیدند.
تجزیه و تحلیل آماری : برای تعیین اثر استفاده از پروبیوتیک‌ها در خوراک بر عملکرد تولید، از آزمون تجزیه واریانس استفاده شد. در موارد مشاهده اختلاف معنی‌دار، از آزمون Tukey برای مشخص نمودن اختلاف بین گروه‌ها استفاده شد.
نتایج : افزودن پروبیوتیک‌های C ,A به غذا سبب افزایش معنی‌دار وزن بدن در گروه‌های تیمار شده در مقایسه با گکروه شاهد مشاهده نگردید.
با این حال استفاده از پروبیوتیک‌ها همراه با غذا موجب افزایش نسبی وزن بدن شد. به کارگیری هر سه نوع پروبیوتیک تجاری مورد بررسی در جیره‌های غذایی موجب کاهش معنی‌دار ضریب تبدیل غذایی در مقایسه با گروه شاهد تا سن ۲۱ روزگی گردید (P
نتیجه‌گیری : از مجموع نتایج به دست آمده می‌توان چنین نتیجه‌گیری نمود. اگرچه در خاتمه دوره آزمایش اختلاف بین عملکرد تولید در گروه‌های تیمار شده و شاهد معنی دار نبوده است، ولی به دلیل آن که افزودن پروبیوتیک‌های مورد استفاده در این بررسی به غذا سبب بهبود معنی‌دار وزن بدن و ضریب تبدیل غذایی بویژه در سه هفته اول پررش گردیدند، لذا به نظر می‌رسد که استفاده از این ترکیبات در جیره غذایی جوجه‌های گوشتی حداقل تا سن سه هفتگی قابل توصیه بوده و می‌تواند موجب افزایش بازده تولید گردد.