مقاله بررسی رشد کیست هیداتید اکینوکوکوس گرانولوزوس در حیوانات آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقاله بررسی رشد کیست هیداتید اکینوکوکوس گرانولوزوس در حیوانات آزمایشگاهی دارای ۱۱ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی رشد کیست هیداتید اکینوکوکوس گرانولوزوس در حیوانات آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی رشد کیست هیداتید اکینوکوکوس گرانولوزوس در حیوانات آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی رشد کیست هیداتید اکینوکوکوس گرانولوزوس در حیوانات آزمایشگاهی :

تعداد صفحات :۱۱

هدف : ارزیابی موش BALB/c و ژربیل جهت ایجاد مرحله لاروی اکینوکوکوس کرانولوزوس و مقایسه این دو حیوان جهت ایجاد مرحله لا روی انگل.
طرح : مطالعه مداخله‌ای تجربی آینده‌نگر.
حیوانات: چهل و دو موش BALB/c و پنجاه و چهار ژربیل و یکعدد خرگوش.
روش : پروتواسکولکس از کبد و ریه گوسفندان آلوده به کیست هیداتید تهیه شد و پس از اطمینان از زنده بودن ۲/۰ میلی‌لیتر مایع کیست هیداتید حاوی حدود ۲۰۰۰ پروتواکولکس از طریق داخل صفاقی به موش و ژربیل تلقیح شد. خرگوش به طریق مشابه و به تعداد تقریبی ۲۰۰۰۰۰ پروتواسکولکس آلوده شد پس از کشتن حیوانات با اتروباز کردن حفره شکمی تشکیل کیست مورد بررسی قرار گرفت.
نتایج : توده‌های اولیه تولید کیست به اندازه تقریبی ۳-۲ میلی‌لیتر اکثرا به صورت آزاد در حفره شکمی موش و ژربیل بعد از هفته دوم از آلودگی مشاهده شده است.
بعد از هفلته ششم آلودگی در توده‌های تشکیل شده در حفره شکمی تقریبا ۸-۶ درصد پروتواسکولکس‌های تزریق شده به حیوان هنوز زنده بودند. میزان آلودگی موش به کیست هیداتید بعد از ۴۶ هفته ۹۲ درصد در صورتی که در مقابل ژربیل تا ۷۲ هفته بعد از تزریق پروتواسکولکس، میزان آلودگی ۳/۸۳ درصد را نشان داد. خرگوش مرد مطالعه پس از ۵۴ هفته دارای ۱۵ کیست هیداتید بود.
نتیجه‌گیری : تشکیل گراتولومای به اندازه ۳-۲ میلیمتر در اطراف پروتواسکولکس‌ها در هفته دوم بعد از آلودگی در موش و ژربیل پاسخ سلولی میزبان به انگل می‌باشد. در عین حال عدم زنده بودن تعداد زیادی از پروتواسکولکس‌ها احتمالا نشان دهنده تخریب این سلولها توسط سلولهای سیستم ایمنی در مراحل اولیه عفونت می‌باشد . ب اساس نتایج این مطالعه موش BALB/c و ژربیل حیوانات آزمایشگاهی مناسبی جهت تشکیل کیست هیداتید تجربی می‌باشند. از نظر تشکیل تعداد زیادتر کیست، موش حیوان مناسبتری است. در مقابل ژربیل حیوان مناسبتری جهت تشکیل کیستهای بزرگتر از نظر اندازه و کیست هیداتید ثانویه بارور می‌باشد.