شناسایی مولکولی ژن های حدت پلاسمیدی spv در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از نمونه های طیور در ساوه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 شناسایی مولکولی ژن های حدت پلاسمیدی spv در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از نمونه های طیور در ساوه دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد شناسایی مولکولی ژن های حدت پلاسمیدی spv در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از نمونه های طیور در ساوه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی شناسایی مولکولی ژن های حدت پلاسمیدی spv در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از نمونه های طیور در ساوه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن شناسایی مولکولی ژن های حدت پلاسمیدی spv در سالمونلا انتریتیدیس جداسازی شده از نمونه های طیور در ساوه :

سال انتشار : ۱۳۹۵

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : تحقیقات دامپزشکی و فرآورده های بیولوژیک (پژوهش و سازندگی)

تعداد صفحات :۸

سالمونلاها از باکتری های مهم خانواده انتروباکتریاسه بوده که از نظر بیوشیمیایی و سرولوژیک بسیار متنوع بوده و اکثرا برای انسان و سایر حیوانات بیماری زا می باشند. سالمونلا انتریتیدیس جزء سه سرووار با اهمیت و غالب در اکثر کشورهای جهان است. پلاسمیدهای حدت spv، پلاسمیدهایی بزرگ و بسته بوده که فقط در سالمونلاهای خاصی دیده می شوند. این پلاسمیدها حامل ژن هایی می باشند که باعث افزایش حدت، مقاومت سرمی، رشد داخل سلولی و چسبندگی شده و همچنین موجب افزایش ظرفیت ماندگاری این باکتری در بافت های خارج روده ای در میزبان های عفونی می شوند. هدف این مطالعه شناسایی ژن های جایگاه spv از جمله spvB، spvC و spvR سالمونلا انتریتیدیس جدا شده از نمونه های طیور می باشد. در این مطالعه مقطعی- توصیفی، تعداد ۵۵ نمونه سالمونلا انتریتیدیس از نمونه های طیور منطقه ساوه جمع آوری و بعد از کشت بر روی محیط های اختصاصی با تست های بیوشیمیایی تایید گردیدند. DNA باکتری با کیت استخراج و آزمون PCR جهت شناسایی ژن های پلاسمیدی spv در نمونه ها انجام شد. نتایج نشان داد که از مجموع ۵۵ نمونه سالمونلا انتریتیدیس، ۱۸ نمونه (۷.۳۲ درصد) واجد ژن spvR و ۱۶ نمونه (۱.۲۹ درصد) حاوی ژن spvB بوده اند، و ژنspvC در هیچ یک از نمونه ها ردیابی نگردید. شیوع بالای ژن های spvR و spvB با میزان حدت باکتری کاملا مرتبط بوده و به نقش این ژن ها در بیماری زایی دلالت می کند. همچنین تغییرات ژنتیکی در سالمونلا می تواند در انتقال این عوامل پلاسمیدی بین گونه های مختلف موثر باشد.

کلید واژه: سالمونلا انتریتیدیس، ژنهای حدت پلاسمیدی، spvR