بررسی اثر دما، فشار اکسیژن و اسید سولفوریک تولید شده بر روی انحلال تحت فشار کنسانتره مولیبدنیت

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر دما، فشار اکسیژن و اسید سولفوریک تولید شده بر روی انحلال تحت فشار کنسانتره مولیبدنیت دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر دما، فشار اکسیژن و اسید سولفوریک تولید شده بر روی انحلال تحت فشار کنسانتره مولیبدنیت  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر دما، فشار اکسیژن و اسید سولفوریک تولید شده بر روی انحلال تحت فشار کنسانتره مولیبدنیت،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر دما، فشار اکسیژن و اسید سولفوریک تولید شده بر روی انحلال تحت فشار کنسانتره مولیبدنیت :

تعداد صفحات :۱۷

چکیده مقاله:

روش مرسوم جهت استحصال مولیبدن و رنیوم از کنسانتره مولیبدنیت با استفاده از روش های پیرومتالورژی نظیر تشویهمی باشد که به دلیل آلایندگی های زیست محیطی ناشی از انتشار گاز (SO(2 و همچنین از دست رفتن قسمت عمده رنیوم محتوی، امروزه روش های هیدرومتالوریی جایگاه ویژه ای را برای خود اختصاص داده اند. در فرایندهای هیدرومتالورژیکیمواد، جهت استحصال فلزات باارزش از مواد اولی آن، بخصوص از کانی های سولفیدی، تحت شرایط فشار و دمای بالا،گوگرد موجود در ساختار کانی بسته به فشار و دما می تواند به صورت گوگرد عنصری و یا به صورت (-۲)(۴)SO در محلول وجودداشته باشد. وجود گوگرد عنصری یا مذاب به دلیل تشکیل لایه رویین بر روی ذرات، ادامه روند انحلال را با مشکلات جدیمواجه می سازد. در این تحقیق پارامترهای موثر در انحلال مولیبدنیت مورد بررسی قرار گرفت. تحت شرایط مناسبلیچینگ، دمای ۱۸۰ درجه سانتیگراد، ۲۵ بار فشار اکسیژن، ۱۰۰ گرم بر لیتر مقدار جامد و ۱۰۰۰ دور بر دقیقه دورهمزنی مولیبدنیت به صورت کامل حل شد. با افزایش دما و فشار اکسیژن نرخ تولید اسیدسولفوریک افزایش یافت و تحتشرایط مناسب لیچینگ، بیشترین مقدار اسید تولید شده به ۹۸ گرم بر لیتر رسید که نشان از انحلال کامل ذراتمولیبدنیت دارد. تحت شرایط مناسب لیچینگ، ۸۶ درصد مولیبدن محتوی به تری اکسید مولیبدن ((MoO(3) و ۱۴ درصد باقیمانده به صورت گونه های محلول درآمد. رنیوم به صورت کامل حل و وارد محلول نهایی گردید. در مقادیر جامد بالای۱۰۰ گرم بر لیتر روند انحلال مولیبدنیت به دلیل کمبود اکسیژن ناشی از حضور اسیدسولفوریک زیاد متوقف گردید.مطالعات SEM-EDS نشان داد که تحت این شرایط هسته های تشکیل شده بر روی ذرات مولیبادنیت به دلیل کمبود مقدار اکسیژن، تکامل نیافته و ترکیب شیمیایی این هسته های اولیه به تری اکسید مولیبدن آبدار MoO(3).2H(2)O نزدیکتر است.