تهیه و بررسی هیدروژل هوشمند زیستی به عنوان حامل انسولین سریع اثر در دارورسانی انسولین خوراکی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تهیه و بررسی هیدروژل هوشمند زیستی به عنوان حامل انسولین سریع اثر در دارورسانی انسولین خوراکی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تهیه و بررسی هیدروژل هوشمند زیستی به عنوان حامل انسولین سریع اثر در دارورسانی انسولین خوراکی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تهیه و بررسی هیدروژل هوشمند زیستی به عنوان حامل انسولین سریع اثر در دارورسانی انسولین خوراکی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تهیه و بررسی هیدروژل هوشمند زیستی به عنوان حامل انسولین سریع اثر در دارورسانی انسولین خوراکی :

تعداد صفحات :۱۴

چکیده مقاله:

بیماری دیابت شیرین یا نوع ۱، شایعترین بیماری متابولیک در جهان است که طبق گزارش سازمان بهداشت جهانی، به عنوان ششمین علت مرگ و میر در دنیا مطرح است. تزریق روزانه یک تا چند دز انسولین، برای کنترل سطح قند خون بیماران دیابتی، امری ضروری است. این کار علاوه بر این که عملی دشوار و دردناک است، عوارض جسمی و روحی زیادی به همراه دارد. در سرتاسر دنیا تلاش برای تهیه ی فرمولاسیونی خوراکی از انسولین در حال انجام است، در کار پژوهشی حاضر، به طراحی یک سیستم دارورسانی انسولین، به شکل خوراکی، مبتنی بر هیدروژل هوشمند حساس به pH و زیست سازگار (PSH) بر پایه پلیمر طبیعی نانوسلولز پرداخته شده است. PSH از مخلوط اکریلیک اسید (AA) و ۲- هیدروکسی اتیل متاکریلات (HEMA) بر روی ستون فقرات نانو سلولز تهیه شده و با استفاده از روش های FT-IR و SEM شناسایی گردیده است. شبکه های سنتزی، می توانند تغییرات pH محیط را حس کرده و منجر به پیدایش یک الگوی انتشار نوسانی شوند. با توجه به رفتار تورم قابل برگشت از هیدروژل در pH های متفاوت، امکان استفاده از این ذرات به منظور دارو رسانی خوراکی انسولین سریع اثر، مورد مطالعه قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که پارامتر اصلی موثر بر رفتار هیدروژل در انتشار دارو، pH محیط می باشد، به طوریکه میزان آزاد سازی دارو از هیدروژل، در مدت ۴۸ ساعت و در محیط شبیه سازی شده بدن، با ۹pH و ۷/۴ (محیط روده و خون)، به مقدار بیشتر (۶۹% و ۹۳%) و در مدت زمانی طولانی تر از رهایش آن در شرایط اسیدی با ۱.۵pH (محیط معده)، بوده و نتایج بدست آمده برای تهیه شکل خوراکی انسولین رضایت بخش بوده است.