مقایسه روشهای اندازه گیری مقدار اکسیژن مورد نیاز شیمیایی COD در فاضلاب خروجی از پالایشگاه گازی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه روشهای اندازه گیری مقدار اکسیژن مورد نیاز شیمیایی COD در فاضلاب خروجی از پالایشگاه گازی دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه روشهای اندازه گیری مقدار اکسیژن مورد نیاز شیمیایی COD در فاضلاب خروجی از پالایشگاه گازی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه روشهای اندازه گیری مقدار اکسیژن مورد نیاز شیمیایی COD در فاضلاب خروجی از پالایشگاه گازی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه روشهای اندازه گیری مقدار اکسیژن مورد نیاز شیمیایی COD در فاضلاب خروجی از پالایشگاه گازی :

تعداد صفحات :۸

چکیده مقاله:

در فاضلاب خروجی از ھر واحد صنعتی حضور یونھا و عناصری چون کلراید، سولفید، برمید، یدید کاستیک، منواتیلن گلایکول وغیره باعث تداخل در نتیجه (Chemical oxygen demand _ COD) خواھد شد که منجر به ارایه مقدار واقعی نتیجه نخواھد بود. ھدف از این مطالعه حذف یون کلراید از آبھای خروجی پالایشگاه گازی به وسیله سولفات جیوه به دو روش می باشد، تا ھر چه بیشتر این نتیجه به مقدار واقعی نزدیک شود. روش ھا: آزمایشات به دو روش صورت گرفته: روش حذف کلراید، روش پیشنھادی در استاندارد آزمایشات آب و فاضلاب بوده در این مطالعه به دو روش این حذف کلراید انجام می پذیرد کن در انتھا نتایج این دو روش با ھم مقایسه می گردد. الف. روش اول مبنی بر حذف کلراید با سولفات جیوه که این حذف در محیط بیرون از ویالCOD انجام می پذیرد و از این نمونه صاف و ته نشین شده جھت انجام تست استفاده می گردد. ب- روش دوم مبنی بر حذف کلراید با سولفات جیوه که این حذف درون ویال COD انجام می پذیرد از ۰.۶ گرم سولفات جیوه به ازای ھر ۲ میلی لیتر نمونه ی که دارای کلراید ۲۰۰۰۰ میلی گرم بر لیتر بوده استناد شده است. یافته ھا: جھت تعیین مواد آلی راھی به جز انجام این تست وجود نخواھدداشت اما اساس این روش تست برای آبھای سطحی و شیرین بوده از آنجا که آب خروجی پالایشگاه با آب دریا مخلوط می گردد کلراید آن به بیشتر ۲۰۰۰۰ میلی گرم بر لیتر افزایش پیدا می کند فقط با حذف کلراید می توان نتیجه قابل قبولی گزارش نمود. باز با این حال روش ھای ارایه شده عاری از خطا نیست نتیجه گیری: حضور یون کلراید در فاضلاب ھای شور از جمله فاضلاب پارس جنوبی که با آب دریای شور خلیج فارس مخلوط می گردد سبب ایجاد خطا در مقدار قرایت شده که این خطا گاه مثبت و گاه منفی است. در غلظت های بالای COD، به روش دوم مقدار این خطا بیشتر خواھد بود و خود ماده سولفات جیوه وقتی درون ویال ریخته می شود تولید COD کاذب نموده و حتی با این روش مجبور به استفاده Blank با سولفات جیوه کرد که خود منجر به استفاده بیشتر از این ماده سمی خواھد شد. از جھتی راھکاری جز حذف کلراید آب فاضلاب جھت انجام این تست نخواھیم داشت و این خطاھا را می توان به وجود سولفات جیوه و ھم می توان این خطا را مرتبط به اکسیداسیون یون کلراید توسط دی کرومات و ھمچنین به مقدار مواد آلی باقی مانده و اکسید نشده مرتبط دانست.