بهبود کاربری فضای باز آپارتمان های مسکونی متداول در تهران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بهبود کاربری فضای باز آپارتمان های مسکونی متداول در تهران دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بهبود کاربری فضای باز آپارتمان های مسکونی متداول در تهران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بهبود کاربری فضای باز آپارتمان های مسکونی متداول در تهران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بهبود کاربری فضای باز آپارتمان های مسکونی متداول در تهران :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

با توجه به کمبود مسکن و سیاست گذاری های اخیر برای تامین آن، مطابق الگوی مصرف در کشور، فضای باز یا حیاط از برنامه طراحی واحدهایمسکونی حذف یا بسیار محدود شده است. ایجاد شرایط مطلوب به گونه ای که ساکنان هر واحد آپارتمانی فضای باز خصوصی در خانه خود وفضای باز مشاع (حیاط و بام) را ادامه فعالیت های روزمره خود به شمار آورد، می تواند نقش مهمی در زندگی آپارتمان نشینی داشته باشد. هدف ازاین پژوهش، شناخت فضای باز مجتمع های مسکونی در ساختمان های مسکونی گذشته و امروز، بررسی علل کم رونق شدن استفاده زیستی ازفضاهای باز در خانه های امروز در مقایسه با گذشته و تحلیل تداوت های کالبدی و عملکردی فضاهای باز در قالب جدولی مقایسه شده است.راهبردهای بکار رفته در این پژوهش راهبرد کیفی و تا حدودی استدلال منطقی می باشد که در آن به تفسیر شرایط موجود پرداخته می شود و درنهایت با بررسی شرایط موجود، جدولی مقایسه ای برای بررسی علل تغییر رفتارها در استفاده از فضاهای باز در مساکن گذشدته و امروز پرداختهمی شود. راهکارهای ارایه شده برای بهبود کاربری فضاهای باز به این صورت است: در فضاهای باز مشاع (حیاط و بام) بایستی مدیریت بهره برداری ازفضای مشاع بهبود یابد و همچنین از طریق بهینه سازی سیستم های تاسیساتی و حذف زواید روی بام ها، استفاده از مصالح مناسب، فضای سبز وپیش بینی امکاناتی برای گذران اوقات روی بام مثل سایبان، فضای نشیمن، نورپردازی و… بسیار قابل تمجید است. در فضاهای باز خصوصی (تراس)از طریق افزایش عمق و ارتفاع تراس، توجه به دید زیبا و امنیت، دادن نقش به تراس ، توجه به همجواری و نفوذ فضاها، ایجاد خلوت دیداری وشنیداری و جهت گیری صحیح نسبت به خورشید و باد می توان به فضاهایی قابل استفاده زیستی رسید.