رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوان بینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۹۳۹۵

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوان بینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۹۳۹۵ دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوان بینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۹۳۹۵  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوان بینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۹۳۹۵،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوان بینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۹۳۹۵ :

تعداد صفحات :۱۲

چکیده مقاله:

هدف: هدف از این پژوهش بررسی رابطه بین مثبت گرایی و آستانه تحمل با خودناتوانبینی دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶ – ۱۳۹۵ بود. جامعه، نمونه و روش نمونهگیری: جامعه این پژوهش را کلیه دانشجویان دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶ – ۱۳۹۵ تشکیل میدادند که تعداد آنها بر اساس آماری که از معاونت آموزشی دانشگاه مربوطه گرفته شد برابر با ۱۲۳۴۶ دانشجو بودند. نمونه این پژوهش شامل ۴۰۰ نفر از دانشجویان مقطع کارشناسی دانشگاه لرستان در سال تحصیلی ۹۶-۱۳۹۵ بودند که با روش نمونهگیری خوشهای انتخاب شدند (حجم نمونه با توجه به جدول مورگان برآورد شد). ابزار: برایگردآوری دادهها از پرسشنامه مثبت گرایی تحصیلی شیرر و کارور (۱۹۸۵ ،(مقیاس آستانه تحمل کانر و دیویدسون (۲۰۰۳ (و خودناتوانسازی میگلی (۲۰۰۰ ،(استفاده شد. نوع پژوهش و روش تجزیه و تحلیل: طرح پژوهش حاضر رابطهای از نوع همبستگی بود و دادهها با روشهای آمار توصیفی (میانگین و انحراف معیار) و آمار استنباطی (ضریب همبستگی پیرسون) تجزیه و تحلیل شد. یافتهها: یافتهها نشان داد که بین میانگین نمرات نمونه مورد مطالعه در متغیر مثبتگرایی در سطح ۰۵/۰ > با میانگین جامعه تفاوت معناداری وجود ندارد ولی در متغیرهای خودناتوانبینی و آستانه تحمل این تفاوت معنادار بود. همچنین یافتهها نشان داد که در سطح ۰۵/۰ > رابطه بین مثبت گرایی با خودناتوانبینی و آستانه تحمل با خودناتوانبینی منفی و معنادار بود. بحث و نتیجه گیری: به طور کلی نتایج این پژوهش حاکی از اهمیت نقش متغیرهای مثبت گرایی و آستانه تحمل در پیشبینی خودناتوانبینی بود. بنابراین چنانچه با استفاده از روشهای آموزشی بتوان میزان مثبت گرایی و آستانه تحمل را افزایش داد میتوان سطح خودناتوانبینی را کاهش داد.