اثر برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج مقاوم به سرما

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج مقاوم به سرما دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج مقاوم به سرما  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج مقاوم به سرما،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر برهمکنش ژنوتیپ و محیط بر عملکرد دانه ژنوتیپ های برنج مقاوم به سرما :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

به منظور شناسایی ژنوتیپهایی از برنج که مقاوم به سرما بوده و دارای عملکرد باشند، آزمایشی با تعداد۴ لاین از لاین های خزانه بین المللی برنج متحمل به سرما به همراه شاهد منطقه(چمپای محلی) در قالب طرح بلوکهای کامل تصادفی در سه تکرار و در دو منطقه چیتاب و پاتاوه به مدت دو سال ۹۰-۱۳۸۹ اجراء گردید . هدف از این بررسی تعیین لاین های پرمحصول و پایدار جهت معرفی به شالیکاران بوده است. در طول دوران رشد و پس از برداشت بطور تصادفی از ۱۰ بوته برای صفات مهم زراعی مانند تعداد پنجه، تاریخ ظهور خوشه، تاریخ گلدهی، تاریخ رسیدن، ارتفاع بوته، طول خوشه،وزن هزار دانه و عملکرد یادداشت برداری بعمل آمد. در هر سال عملکرد لاینهای مورد آزمایش در هر منطقه از طریق تجزیه واریانس ساده مورد آزمون قرار گرفت، و در پایان سال دوم بمنظور تعیین اثر متقابل ژنوتیپ در محیط تجزیه واریانس مرکب بعمل آمد و از طریق روش پیشنهادی ابرهارت و راسل ۱۹۶۶ i lومعیارهای پایداری دیگری نظیر واریانس محیطی آکووالنس ریک ۱۹۶۲_ Wi،واریانس پایداری شوکلاو ۱۹۷۲_ i،ضریب تغییرات محیطی فرانسیس و کاننبرگ ۱۹۸۷ Cvi،ضریب رگرسیون ییتس وکاکران ۱۹۳۸ bi ،و ضریب تبیین i_R ، تجزیه واریانس پایداری بمنظور تعیین ارقام سازگار استفاده شد. نتایج حاصله حاکی از تنوع نسبتا زیادی بین لاینها و شاهد مورد بررسی از نظر عملکرد و دیگر صفات زراعی میباشد. تجزیه واریانس مرکب نشان میدهد که بین سالها تفاوت معنیداری در سطح ۵ درصد وجود دارد . تجزیه پایداری ژنوتیپها بوسیله محاسبه معیارهای نمونهای نشان میدهد که بیشترین پایداری مربوط به ژنوتیپ های شماره ۵۳و۷۱ بوده است. بر اساس نتایج حاصله از تجزیه و مقایسه میانگین تیماره ادر طی دو سال، برتری عملکرد دانه مربوط به لاینهای شماره ۵۳ و ۷۱ با متوسط عملکرد ۷.۶۳۴ و ۶.۸۱۳ تن در هکتار بوده است.