اثر نماتدهای رابدیتید (Rhabditid) در کنترل راب خاکستری (Parmacella ibera Eichwald) در شرایط آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر نماتدهای رابدیتید (Rhabditid) در کنترل راب خاکستری (Parmacella ibera Eichwald) در شرایط آزمایشگاهی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر نماتدهای رابدیتید (Rhabditid) در کنترل راب خاکستری (Parmacella ibera Eichwald) در شرایط آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر نماتدهای رابدیتید (Rhabditid) در کنترل راب خاکستری (Parmacella ibera Eichwald) در شرایط آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر نماتدهای رابدیتید (Rhabditid) در کنترل راب خاکستری (Parmacella ibera Eichwald) در شرایط آزمایشگاهی :

تعداد صفحات :۹

چکیده مقاله:

راب ها از جمله مهمترین آفات انواع گیاهان علفی و باغی به ویژه در مناطق مرطوب و بارانی به شمار می روند. راب خاکستری Eichwald) (Parmacella ibera از مهمترین نرم تنان خشکی زی آفت در شمال کشور محسوب می شود. روش متداول برای کنترل این آفت بکارگیری طعمه مسموم است. ملاحظات زیست محیطی و رویکرد محققین به استفاده از کنترل بیولوژیک برای مهار آفات و بیماری ها موجب توجه این طرح به کنترل بیولوژیک راب از طریق نماتدهای رابدیتید (rhabditid) در شرایط آزمایشگاهی شده است. هدف از انجام این تحقیق بررسی و مقایسه کارایی گونه های نماتدی Steinernema feltiae، S. carpocapsae، Heterorhabditis bacteriophora و Phasmarhabditis hermaphrodita در شرایط آزمایشگاهی در کنترل راب خاکستری بود. در این تحقیق مرگ و میر افراد بالغ آفت (به تعداد ده عدد در هر پتری دیش) در دمای ۲±۲۵ درجه سلسیوس و رطوبت نسبی ۵±۶۵ درصد با استفاده از غلظت های صفر، ۵۰، ۱۰۰، ۲۰۰، ۴۰۰، ۸۰۰، ۱۶۰۰ و ۳۲۰۰ عدد لارو سن سوم (مرحله آلوده کننده) نماتد در هر میلی لیتر آب مقطر (IJs/ml) در درون پتری دیش های ۲۰ سانتی متری به صورت آزمایش فاکتوریل، در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار، مورد بررسی قرار گرفت. در تیماری با شرایط مشابه از طعمه مسموم آفت (متالدهید) به میزان صفر، ۰/۱۲۵، ۰/۲۵، ۰/۵، ۱، ۲، ۴ و ۸ گرم در هر پتری دیش استفاده شد. میزان درصد مرگ و میر آفت در زمان های صفر، ۱، ۲، ۳، ۴، ۵، ۶، ۷، ۸ و ۹ روز پس از مایه زنی نماتد و تیمار متالدهید تعیین شد. نتایج نشان داد که میانگین مرگ ومیر آفت توسط نماتدهای H. bacteriophora، S. feltiae، S. carpocapsae و P. hermaphrodita و تیمار شیمیایی هر کدام به ترتیب ۲۲/۵۸، ۳۹/۲۰، ۴۶/۷۹، ۵۹/۲۰ و ۶۴/۷۹ درصد بود. با افزایش سطح جمعیت نماتد و نیز افزایش دز ترکیب شیمیایی و همراه با افزایش مدت زمان در معرض بودن، میزان درصد مرگ ومیر آفت افزایش یافت.