رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراکز بهداشتی_درمانی شهرستان کاشان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراکز بهداشتی_درمانی شهرستان کاشان دارای ۱۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراکز بهداشتی_درمانی شهرستان کاشان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراکز بهداشتی_درمانی شهرستان کاشان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ مراکز بهداشتی_درمانی شهرستان کاشان :

تعداد صفحات :۱۸

چکیده مقاله:

دیابت نوع ۲ ،یکی از شایعترین اختلالات سایکوسوماتیک و سومین عامل مرگ ومیر در جهان می باشد که عوامل روانشناختی در ایجاد و تشدید علایم آن نقش مهمی ایفا میکنند. پژوهش حاضر ازنوع توصیفیBتحلیلی به روش همبستگی است که به شکل مقطعی با هدف تعیین رابطه بین کیفیت زندگی با سبک های فرزندپروری و همکاری درمانی در بیماران مبتلا به دیابت نوع ۲ انجام گرفته است. همچنین درکنار متغیرهای روانشناختی، ویژگی های دموگرافیک بیماران نیز مورد بررسی قرار گرفته است. جامعهی آماری این پژوهش شامل کلیه بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ مراکز بهداشتی درمانی شهرستان کاشان(۳۶۰۰ بیمار دیابتیک) می باشد. حجم نمونهی پژوهش حاضر شامل ۱۶۵ نفر از بیماران مبتلا به دیابت نوع۲ شهرستان کاشان می باشند که به روش نمونه گیری تصادفی ساده براساس نمونه در دسترس باتوجه به ملاک های ورود و خروج انتخاب شده اند. برای جمع آوری دادهها از مقیاس سبک های فرزندپروری(خلیلی، ۱۳۸۶ ،(مقیاس کیفیت زندگی۳۶_sf)منتظری و همکاران، ۱۳۸۴ ،(مقیاس ادهرنس (ابراهیمی، عمرانی فرد، ۱۳۹۴ (و همچنین مقیاس ویژگی های دموگرافیک محقق ساخته استفاده شده است. نتایج حاصل از همبستگی میان متغیرها نشان می دهد، میان کیفیت زندگی با انواع سبک های فرزندپروری هیچ رابطه ای وجود ندارد. این درحالیست که میان متغیرهای دموگرافیک و کیفیت زندگی نیز رابطه معنی دار مشاهده شده است. همچنین میان کیفیت زندگی با همکاری درمانی بیماران رابطه مستقیم و معنادار با ۹۹درصد سطح اطمینان مشاهده شده است. با توجه به یافتههای حاصل از پژوهش حاضر، درکنار وجود آمادگیهای زیستی و وراثتی در ابتلا به دیابت نوع ۲ در افراد، باید نقش عوامل روانشناختی و میزان همکاری درمانی بیماران که ناشی از سطح کیفیت سلامت روان و سطح کیفیت تربیتی افراد در طول دوران رشدی افراد می باشد را به عنوان متغیرهای روانشناختی مهم در میزان ابتلای به اختلالات سایکوسوماتیک، مد نظر قرار داد.