القای التهاب عصبی با فعال سازی سلول های میکروگلیا و تاثیر آن بر بقای نورون های دوپامین ساز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 القای التهاب عصبی با فعال سازی سلول های میکروگلیا و تاثیر آن بر بقای نورون های دوپامین ساز دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد القای التهاب عصبی با فعال سازی سلول های میکروگلیا و تاثیر آن بر بقای نورون های دوپامین ساز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی القای التهاب عصبی با فعال سازی سلول های میکروگلیا و تاثیر آن بر بقای نورون های دوپامین ساز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن القای التهاب عصبی با فعال سازی سلول های میکروگلیا و تاثیر آن بر بقای نورون های دوپامین ساز :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : سلول و بافت

تعداد صفحات :۱۳

هدف: هدف از این مطالعه جداسازی سلول های میکروگلیا از مغز نوزاد موش صحرائی، فعال کردن آن ها با لیپوپلی ساکارید (LPS) و بررسی اثر فاکتورهای التهابی تولیدی توسط سلول های مزبور، روی سلول های نورونی دوپامین ساز می باشد.مواد و روش ها: سلول های مخلوط گلیال از مغز نوزادان موش صحرایی ۱ تا ۳ روزه، تهیه و سپس سلول های میکروگلیا از آن ها جدا شدند. پس از تیمار میکروگلیا با LPS محیط مشروط آن ها جمع آوری شد. سلول های نورونی دوپامین ساز رده SH-SY5Y در پلیت های ۹۶ خانه ای کشت داده شدند تا با محیط مشروط مزبور تیمار گردند. میزان بقا و مرگ نورون ها با تست های MTT و آپوپتوزیس ارزیابی شد و داده ها آنالیز آماری شدند.نتایج: سلول های مخلوط گلیال پس از گذشت ۱۰ الی ۱۳ روز شامل مخلوطی از سه نوع سلول آستروگلیا، الیگودندروسیت و میکروگلیا بودند. میکروگلیاها به صورت شناور و نیمه چسبیده در سطح قرار داشتند. این سلول ها ۲۴ ساعت پس از جداسازی و انتقال به ظرف جدید، فرمی دوکی و منشعب به خود گرفتند. در این زمان سلول های مزبور با LPS تیمار شدند تا فعال شوند. فعال سازی آن ها با این ماده، از طریق تغییر مورفولوژیک سلول ها از فرم دوکی به آمیبی، مشاهده افزایش تولید NO با کمک تست گریس و القای بیان ژن های التهابی (TNF- a، iNOS) به اثبات رسید. همچنین تیمار سلول های نورونی دوپامین ساز SH-SY5Yبا محیط مشروط میکروگلیای فعال شده، منجر به آپوپتوزیس و نکروزیس شد.نتیجه گیری: فعال سازی میکروگلیا با LPS منجر به بیان و ترشح فاکتورهای التهابی می شود. میزان زیاد فاکتورهای مزبور با ایجاد التهاب عصبی، منجر به مرگ آپوپتوتیک و نکروتیک سلول های دوپامین ساز می شود.

کلید واژه: التهاب عصبی، دوپامینرژیک، میکروگلیا، لیپوپلی ساکارید