اثر درمان با پالس الکترومغناطیس بر ریز ساختارهای بافت استخوان ران در موش های آزمایشگاهی اواریکتومی شده

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر درمان با پالس الکترومغناطیس بر ریز ساختارهای بافت استخوان ران در موش های آزمایشگاهی اواریکتومی شده دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر درمان با پالس الکترومغناطیس بر ریز ساختارهای بافت استخوان ران در موش های آزمایشگاهی اواریکتومی شده  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر درمان با پالس الکترومغناطیس بر ریز ساختارهای بافت استخوان ران در موش های آزمایشگاهی اواریکتومی شده،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر درمان با پالس الکترومغناطیس بر ریز ساختارهای بافت استخوان ران در موش های آزمایشگاهی اواریکتومی شده :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی بیرجند

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: استئوپروز یک بیماری متابولیک استخوان است. برخی سودمندی میدان الکترومغناطیسی را بر استخوان گزارش کرده اند. هدف این مطالعه، ارزیابی اثر پالس الکترومغناطیس بر استحکام ران و ریز ساختارهای استخوان در مدل تجربی پوکی استخوان بود.روش تحقیق: در این مطالعه تجربی، ۳۰ سر موش آزمایشگاهی در ۳ گروه کنترل، OVX و OVX+PEM تقسیم شدند. گروه OVX+PEM از هفته ۱۲ پس از عمل، به مدت ۱۰ هفته (۳ روز در هفته) تحت درمان با پالس الکترومغناطیس (با شدت ۲.۴mT و فرکانس ۷.۵Hz) به مدت ۳۰ دقیقه قرار گرفت. سپس استخوان های ران آنها برای تعیین استحکام و ریزساختارهای بافت استخوان (ضخامت استخوان های ترابکولار و کورتیکال و فواصل استخوان های ترابکولار) برداشته شد. برای بررسی ریز ساختارها، نمونه ها با H&E رنگ آمیزی و توسط روش هاورد اندازه گیری شدند. داده ها به وسیله آزمون های آماری آنالیز واریانس یک طرفه، تحلیل واریانس با اندازه گیری های تکراری و تست تعقیبی شفه توسط نرم افزار SPSS (ویرایش ۱۶)، تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: با وجود وزن اولیه یکسان موش های هر سه گروه (P=0.15)، وزن آزمودنی ها پس از ۱۲ و ۲۲ هفته از اواریکتومی افزایش معنی داری یافت (P<0.05). ضخامت استخوان های کورتیکال، ترابکولار و استحکام استخوان ران در گروه OVX (به ترتیب: X=220.80±۵.۹۰، P<0.001؛ X=90.34±۵.۷۳، P=0.001؛ X=5.15±۱.۰۷، (P=0.002 و OVX+PEM (به ترتیب: X=255.40±۶.۰۲، P<0.001؛ X=113.50±۳.۴۳، P=0.008؛ X=8.00±۱.۱۱، (P=0.015 نسبت به گروه کنترل X=232.36±۵.۱۳)، X=100.50±۵.۰۶، (X=6.95±۱.۱۶ به طور معنی داری کاهش یافت. ضخامت کورتیکال، ترابکولار و استحکام استخوان در گروه OVX+PEM نسبت به اوراکتومی به طور معنی داری افزایش یافت (P<0.001) و کاهش معنی داری در فاصله بین ترابکولارها در گروه (X=111.60±۲.۸۷) OVX+PEM نسبت به (X=127.40±۴.۷۴) OVX وجود داشت (P<0.001).نتیجه گیری: پالس الکترومغناطیس به عنوان یک درمان غیر تهاجمی، می تواند اثرات سودمندی در بهبودی پوکی استخوان داشته باشد.

کلید واژه: استئوپروز، تراکم استخوان، اواریکتومی، پالس الکترومغناطیس