جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده علف کش پاراکوات از خاک های تبریز

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده علف کش پاراکوات از خاک های تبریز دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده علف کش پاراکوات از خاک های تبریز  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده علف کش پاراکوات از خاک های تبریز،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن جداسازی و شناسایی باکتری های تجزیه کننده علف کش پاراکوات از خاک های تبریز :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : زیست شناسی خاک

تعداد صفحات :۱۴

علف کش پاراکوات از سموم پر مصرف با کاربرد بسیار وسیع جهت کنترل علف های هرز می باشد. پاراکوات سمی نسبتا پایدار با نیمه عمر بالا در خاک است. یکی از روش های موثر در حذف و کاهش اثرات مخرب پاراکوات از محیط زیست، تجزیه زیستی است. در پژوهش حاضر، جدایه های باکتری از خاک مزارع اطراف تبریز با سابقه مصرف آفت کش ها جداسازی شدند. کارآیی سویه ها، در ارلن های دارای محیط کشت مایع حداقل (MSM)، حاوی ۰ ppm، ۲۵، ۵۰،۷۵ و ۱۰۰ از پاراکوات به عنوان تنها منبع کربن و انرژی و همچنین در حضور منبع کربنی گلوکز (%۱w/v) انجام شد و پاراکوات باقیمانده بعد از ۳۰ روز انکوباسیون در طول موج nm396 اندازه گیری شد. آزمایش به صورت فاکتوریل در قالب طرح کاملا تصادفی با سه تکرار انجام شد. و از بین جدایه های جمع آوری شده دو جدایه با استفاده از روش های بیوشیمایی و مولکولی (۱۶S rRNA) شناسایی شده وxylosoxidans Achromobacter و Streptomyces sp. نامگذاری گردیدند. این باکتری ها به ترتیب در غلظت ۵۰ppm پاراکوات و در عدم حضور گلوکز دارای توان تجزیه زیستی ۴۷ و ۴۰.۶۶۷% بودند در حالی که با افزودن گلوکز این توان به ترتیب به ۷۴.۵۳۳ و ۷۰.۲۶۷% افزایش یافت.این باکتری ها توانستند در حضور غلظت های مختلف پاراکوات رشد نموده و تجزیه زیستی پاراکوات به طور معنی داری نسبت به شاهد توسط این جدایه ها افزایش یافت. حضور گلوکز باعث افزایش بیشتر رشد باکتری ها و افزایش معنی دار تجزیه زیستی توسط جدایه های باکتریایی در مقایسه با عدم حضور گلوکز شد.

کلید واژه: آلودگی خاک، xylosoxidans Achromobacter، تجزیه زیستی، Streptomyces sp