اثر محافظتی آلوئه ورا بر روی ساختار بافتی بخش درون ریز پانکراس موش صحرایی دیابتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر محافظتی آلوئه ورا بر روی ساختار بافتی بخش درون ریز پانکراس موش صحرایی دیابتی دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر محافظتی آلوئه ورا بر روی ساختار بافتی بخش درون ریز پانکراس موش صحرایی دیابتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر محافظتی آلوئه ورا بر روی ساختار بافتی بخش درون ریز پانکراس موش صحرایی دیابتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر محافظتی آلوئه ورا بر روی ساختار بافتی بخش درون ریز پانکراس موش صحرایی دیابتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی و خدمات بهداشتی درمانی شهید صدوقی یزد

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: گیاه آلوئه ورا دارای خواص دارویی زیادی است. در این مطالعه، اثر محافظتی ژل آلوئه ورا بر جزایر و سلول های بتای پانکراس مورد بررسی قرار گرفت.روش بررسی: ۵۰ سر موش صحرایی نر بالغ ۳-۲ ماهه با وزن ۲۵۰-۲۰۰ گرم در پنج گروه ۱۰ تایی به شکل زیر تقسیم گردید. گروه کنترل که هیچ دارویی دریافت نکردند، گروه دوم که با تزریق استرپتوزوتوسین با دوز ۶۵ میلی گرم بر کیلوگرم دیابتی شدند، در ادامه خون گیری از ورید دم پس از یک هفته انجام گرفت و موش های با میزان قند بیش از ۲۵۰، به عنوان دیابتی قلمداد شدند. گروه سوم، ۱۰ روز پس از دیابتی شدن، ژل آلوئه ورا را با دوز ۴۰۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم، مدت ۱۵ و ۳۰ روز دریافت نمودند. گروه چهارم، ۱۰ روز بعد از دیابتی شدن، انسولین را با دوز ۱۰ واحد به ازای هر سر موش صحرایی دریافت نمودند. گروه پنجم، موش های سالمی بودند که آلوئه ورا را به مدت ۱۵ و ۳۰ روز دریافت نمودند. در روزهای ۱۵ و ۳۰، پس از آخرین تجویز آلوئه ورا، مجددا قند خون و وزن همه گروه ها اندازه گیری شد. سپس موش ها با اتر آسان کشی و بافت پانکراس آنها جدا و در فرمالین سالین ۱۰ درصد تثبیت گردید. سپس مقاطع بافتی تهیه و با استفاده از رنگ آمیزی هماتوکسیلین و ائوزین و آلدئید فوشین رنگ آمیزی شد و در نهایت تعداد و اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا مورد ارزیابی قرار گرفتند.نتایج: میانگین تعداد و اندازه جزایر پانکراس و تعداد سلول های بتا جزایر لانگرهانس در گروه دیابتی نسبت به گروه شاهد در پایان هر دو مرحله ۱۵ و ۳۰ روزه کاهش معنی داری داشت. همچنین، اندازه جزایر لانگرهانس و تعداد سلول های بتا پانکراس گروه درمان شده با ژل آلوئه ورا، نسبت به گروه دیابتی در پایان هر دو مرحله ۱۵ و ۳۰ روزه افزایش معنی داری داشت.نتیجه گیری: به نظر می رسد استفاده از ژل آلوئه ورا می تواند بر بازسازی و ترمیم جزایر لانگرهانس و سلول های بتا غده پانکراس دیابتی موثر است.

کلید واژه: دیابت، آلوئه ورا، جزایر لانگرهانس، سلول های بتا، موش صحرایی