اثربخشی ریواستیگمین در کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثربخشی ریواستیگمین در کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثربخشی ریواستیگمین در کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثربخشی ریواستیگمین در کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثربخشی ریواستیگمین در کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیا :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله روانپزشکی و روانشناسی بالینی ایران (اندیشه و رفتار)

تعداد صفحات :۸

هدف: هدف پژوهش حاضر بررسی اثربخشی داروی ریواستیگمین بر کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس (دیسکینزی تاردیو) در بیماران مبتلا به اسکیزوفرنیای دریافت کننده داروهای ضدروان پریشی بود.روش: ۴۰ بیمار مرد مبتلا به اسکیزوفرنیا با نشانه های حرکت پریشی دیررس (بر اساس ملاک های DSM-IV-TR ) که در مرکز روانپزشکی رازی بستری شده بودند و در یک ماه پیش از مطالعه از نظر روانی در شرایط پایداری به سر می بردند، با نمونه گیری در دسترس انتخاب شدند. آزمودنی ها به طور تصادفی به دو گروه ۲۰ نفری تقسیم شدند و یک گروه دارونما و گروه دیگر ریواستیگمین دریافت کردند. در آغاز بررسی و همچنین پس از سپری شدن هشت هفته، نشانه های حرکتی بیماران با مقیاس حرکات غیرارادی نابهنجار (AIMS) بررسی شد. تحلیل داده ها با روش تحلیل کوواریانس صورت گرفت.یافته ها: یافته ها نشان داد میان نمره های پس آزمون دو گروه آزمایش و گواه تفاوت معنی داری وجود داشت (p<0.05).نتیجه گیری: ریواستیگمین بر کاهش نشانه های حرکت پریشی دیررس در بیماران مبتلا به اختلال اسکیزوفرنیا موثر است.

کلید واژه: حرکت پریشی دیررس، ریواستیگمین، اسکیزوفرنیا، مقیاس حرکات غیرارادی نابهنجار