افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی ماندگی ذرات به روش تیتراسیون

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی ماندگی ذرات به روش تیتراسیون دارای ۱۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی ماندگی ذرات به روش تیتراسیون  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی ماندگی ذرات به روش تیتراسیون،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن افزایش زمان ماندگاری خاویار ایرانی با استفاده از لفاف های نانو نقره برپایه دی اکسید تیتانیوم و تعیین میزان باقی ماندگی ذرات به روش تیتراسیون :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پاتوبیولوژی مقایسه ای ایران

تعداد صفحات :۱۶

نانوپکیجینگ یکی از راهکارهای جدید بسته بندی برای افزایش کیفیت و امنیت مواد غذایی است که استفاده از پوشش های بسته بندی نانو تحولی بزرگ در صادرات محصولات فسادپذیر است. در این تحقیق تعداد ۳۸ بسته خاویار (۵ گرمی) که به ترتیب ۴ بسته در پوشش های عاری از نانو ۴ بسته در پوشش های ۶۰۰۰ ppm با پایه نانوسیلور و ۴ بسته در پوشش های ۵۰۰۰ ppm با پایه نانوسیلور و ۴ بسته در پوشش های ۴۰۰۰ ppm با پایه نانوسیلور و ۴ بسته در پوشش های ۲۰۰۰ ppm با پایه نانوسیلور و ۴ بسته در پوشش های ۱۰۰۰ ppm با پایه نانوسیلور در دوتکرار مورد بررسی باکتریایی و قارچی قرار گرفتند.بعد از انجام آزمایشات میکروبی و بعد از تهیه گسترش و رنگ آمیزی گرم و تشخیص باکتری گرم مثبت از نظر مورفولوژی بررسی و رنگ آمیزی گرم و برای یررسی بیشتر و تعیین نوع باکتری و قارچ بر روی محیط های اختصاصی برده و کشت گردیده شد که بعد از بررسی ۲۴ ساعت، استافیلوکوکوس اورئوس و اشرشیا کلی و آسپرژیلوس فلاووس و پنی سیلیوم در نمونه های عاری از پوشش نانو مشاهده گردیده شد و لیکن در پوشش پوشش های ۵۰۰۰ ppm و ۶۰۰۰ بصورت معنی داری در کاهش رشد قارچی و باکتریایی موثر بوده، در نهایت به روش تیتراسیون به بررسی میزان نقره موجود در خاویارهای بسته بندی شده پرداخته شد که از طریق تیتراسیون با دستگاه تیترازور و اسید سولفریک غلیظ، میزان باقی ماندگی نقره معادل صفر درصد بود.استفاده از پوشش های ۵۰۰۰ ppm و ۶۰۰۰ با pv کمتر از ۰.۰۵ بصورت معنی داری در کاهش رشد قارچی و باکتریایی موثر بوده، لذا با توجه به نتایج بدست آمده و عدم رهاسازی ذرات نانو به درون خاویار می توان از این فن آوری جهت افزایش زمان ماندگاری این محصول ارزنده وهمچنین ارتقاء صادرات در دنیا استفاده نمود.

کلید واژه: زمان ماندگاری، خاویار ایرانی، تیتراسیون