تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲ :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مراقبت مبتنی بر شواهد (EVIDENCE BASED CARE)

تعداد صفحات :۱۴

مقدمه: یکی از مهم ترین عوامل ایجاد، حفظ و ارتقای سلامت، فعالیت فیزیکی منظم است که در زنان دیابتی به دلیل شیوع زیاد چاقی، میزان فعالیت فیزیکی کافی نمی باشد.هدف: تعیین تاثیر آموزش مبتنی بر راهبردهای خودتنظیمی بر فعالیت فیزیکی زنان مبتلا به دیابت نوع ۲.روش: پژوهش حاضر کارآزمایی شاهددار تصادفی بود که ۸۲ نفر از زنان دیابتی نوع ۲ انتخاب و به صورت تصادفی به گروههای مداخله و کنترل تخصیص یافتند. ابزار گردآوری داده ها؛ پرسشنامه های سنجش آگاهی، هدف گذاری، برنامه ریزی و فعالیت فیزیکی بود. مداخله آموزشی در ۷ جلسه ۶۰ دقیقه ای با راهبردهای هدف گذاری و برنامه ریزی برای فعالیت فیزیکی و خودارزیابی رفتار اجرا شد. ارزشیابی برنامه آموزش در هنگام شروع و بلافاصله پس از مداخله و در مرحله پیگیری انجام گرفت و داده ها با نرم افزار SPSS ویرایش ۱۱. در سطح ۰.۰۵>P با آزمونهای تحلیل واریانس مشاهدات تکراری، تی مستقل و زوجی بررسی شدند.یافته ها: میانگین سن شرکت کنندگان مطالعه ۶.۲۶±۴۹.۰۷ سال بود. در گروه مداخله؛ در دوره های ارزشیابی مداخله، تفاوت معناداری در هدف گذاری (۰.۰۰۱>P)، برنامه ریزی (۰.۰۰۸>P)، آگاهی (۰.۰۰۱>P) و فعالیت فیزیکی (۰.۰۰۴>P) مشاهده شد. همچنین در قند خون ناشتا (از ۴۶.۳۸±۱۶۴.۷۸ به ۳۷.۵۵±۱۵۰.۷۳، ۰.۰۱۹>P) و شاخص توده بدنی ( از ۹.۹۳±۷۰.۴۳ به ۶.۶۲±۶۸.۳۹، ۰.۰۰۱>P) کاهش معناداری در مرحله پیگیری در مقایسه با قبل از مداخله وجود داشت که در گروه کنترل مشاهده نشد.نتیجه گیری: مداخله آموزشی با بکارگیری راهبردهای خودتنظیمی، باعث افزایش فعالیت فیزیکی، بهبود قندخون و شاخص توده بدنی در زنان دیابتی نوع ۲ می شود.

کلید واژه: آموزش بهداشت، خودارزیابی، دیابت نوع ۲، فعالیت فیزیکی