بررسی سطح سرمی مولکول (DPPIV/CD26) در بیماران مبتلا به درگیری کلیوی لوپوس

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی سطح سرمی مولکول (DPPIV/CD26) در بیماران مبتلا به درگیری کلیوی لوپوس دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی سطح سرمی مولکول (DPPIV/CD26) در بیماران مبتلا به درگیری کلیوی لوپوس  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی سطح سرمی مولکول (DPPIV/CD26) در بیماران مبتلا به درگیری کلیوی لوپوس،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی سطح سرمی مولکول (DPPIV/CD26) در بیماران مبتلا به درگیری کلیوی لوپوس :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهش در پزشکی

تعداد صفحات :۶

سابقه و هدف: بیماری لوپوس یکی از شایع ترین بیماری های خودایمنی است و اینترفرون آلفا (IFN-a) جزء مهم ترین عوامل دخیل در پاتوژنز این بیماری محسوب می گردد. ملکول CD26 یک آنزیم غشایی است که با عملکرد اگزوپپتیدازی خود نقش مهمی در تنظیم پاسخ های ایمنی دارد. هدف از این تحقیق بررسی سطح سرمی مولکول IFN-a و CD26 در خون بیماران مبتلا به لوپوس بود.روش بررسی: این مطالعه مورد-شاهدی، بر روی نمونه های ۴۶ بیمار مبتلا به لوپوس و ۴۴ فرد سالم که به لحاظ سن و جنس تطبیق داده شده بودند انجام شد. بیماران با توجه به شدت بیماری به دو زیرگروه فعال (۲۴ نفر) و غیرفعال (۲۲ نفر) و با توجه به نتایج آزمایشات بالینی به دو زیرگروه با درگیری کلیوی (۱۷ نفر) و بدون درگیری کلیوی (۲۹ نفر) دسته بندی شدند. سپس سطح سرمی CD26 و IFN-a با تکنیک الایزا اندازه گیری و با آزمون من ویتنی مورد قضاوت آماری قرار گرفت.یافته ها: درگروه های بیمار و شاهد، غلظت سرمی IFN-a (7.39±۳۱.۷pg/mLدر برابر ۶۲.۳۶±۷.۵ pg/mL) و CD26 (579.66±۴۰۹ ng/mL دربرابر ۴۳۸.۹۶±۱۳۷) اختلافی با هم نداشتند. همچنین در مقایسه غلظت CD26 در دو زیرگروه بیماران فعال و غیرفعال (۶۵۴.۵۸±۵۲۹ ng/mL دربرابر ۴۹۷.۹۳±۱۹۹) اختلافی وجود نداشت. اما غلظت سرمی CD26 در زیرگروه بیماران با درگیری کلیوی (۷۷۱.۴±۵۵۳ ng/mL) از بیماران بدون درگیری کلیه (۴۶۷.۲۶±۲۴۳ ng/mL) بطور قابل توجهی بالاتر بود (p<0.05)نتیجه گیری: با توجه به این که sCD26 به تخریب سایتوکاین های التهابی کمک می نماید، می توان گفت افزایش معنی دار sCD26 در بیماران با درگیری کلیوی نشان دهنده واکنش کلیه به التهاب حاصل از پاسخ های خود ایمنی است. بنابراین پیشنهاد می گردد با اندازه گیری غلظت sCD26 به عنوان یک نشانگر زیستی معیاری جهت اندازه گیری پاسخ های کنترل کننده التهاب تعریف شود.

کلید واژه: لوپوس، اینترفرون آلفا، پاتوژنز