تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین بر یادگیری برنامه حرکتی تعمیم یافته در یک تکلیف زمان بندی متوالی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پژوهشنامه مدیریت ورزشی و رفتار حرکتی

تعداد صفحات :۱۰

مقدمه و هدف: در یادگیری یک مهارت جدید، تمرین بدنی تنها روش کسب یک مهارت تازه نیستند و مدل های یادگیری مشاهده ای، یادگیری دامنه ای از حرکات را تسهیل می کند. هدف از انجام تحقیق حاضر، بررسی تاثیر کاهش فراوانی نسبی بازخورد و نوع تمرین مشاهده ایی و ترکیبی بر یادگیری زمان بندی نسبی است.روش شناسی: بدین منظور ۶۰ دانشجوی دختر غیررشته تربیت بدنی که در سال تحصیلی ۸۹-۸۸ مشغول به تحصیل و فاقد تجربه قبلی در تکلیف مورد نظر بودند، از میان ۳۰۰ دانشجوی دانشجویی غیرتربیت بدنی دانشگاه خوارزمی انتخاب شدند و بر اساس نوع تمرین و نوع بازخورد به طور تصادفی به ۴ گروه مشاهده با بازخورد ۳۳%، مشاهده با بازخورد ۱۰۰%، ترکیبی با بازخورد ۳۳% و ترکیبی با باخورد ۱۰۰% تقسیم شدند. آزمودنی ها یک تکلیف زمانبندی متوالی را که شامل فشردن کلیدهای ۲، ۶، ۸ و ۴ با حفظ زمان بندی نسبی بود، انجام دادند. این پژوهش شامل ۲ مرحله اکتساب و یادداری است. در مرحله اکتساب گروه مشاهده ایی با بازخورد ۳۳% و مشاهده ای با بازخورد ۱۰۰%، ۴ بلوک ۱۲ کوششی از الگویی را مشاهده کردند. دو گروه دیگر که شامل گروه ترکیبی با بازخورد ۳۳% و ترکیبی با بازخورد ۱۰۰% بودند در این مرحله ابتدا ۲ بلوک ۱۲ کوششی مشاهده و سپس ۲ بلوک ۱۲ کوششی تمرین بدنی اجرا نمودند. آزمودنی ها در مرحله یادداری هر ۴ گروه ۱ بلوک ۱۲ کوششی از یک تکلیف با حفظ زمانبندی نسبی یکسان با مرحله اکتساب اجرا کردند.یافته ها: برای تحلیل نتایج از تحلیل واریانس یک راهه با اندازه گیری های مکرر در مرحله اکتساب و تحلیل عاملی دوراهه ۲×۲ برای بررسی داده ها در مرحله یادداری استفاده شد. نتایج در مرحله اکتساب تفاوت معنی داری در اثر اصلی بازخورد (P<0.001، F=14.868) و بلوک (P<0.000، F=21.265) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد و در مرحله یادداری تفاوت معنی داری و در اثر اصلی بازخورد (P<0.007، F=7.989) و نوع تمرین (P<0.008، F=7.495) در یادگیری زمان بندی نسبی وجود دارد.بحث و نتیجه گیری: بر اساس نتایج تحقیق، تمرین ترکیبی موجب افزایش یادگیری زمان بندی نسبی و تمرین مشاهده ای موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی شد، و در نوع بازخورد، بازخورد ۱۰۰% موجب کاهش یادگیری زمان بندی نسبی و بازخورد ۳۳% موجب یادگیری زمان بندی نسبی شد.

کلید واژه: کاهش فراوانی نسبی بازخورد، یادگیری مشاهده، بازخورد، برنامه حرکتی تعمیم یافته