مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده و نیفدیپین بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: داروهای مسدودکننده کانال کلسیم به وفور برای درمان بیماری های مختلف قلبی- عروقی از جمله افزایش فشارخون، آنژین و آریتمی مورد مصرف قرار می گیرند، بنابراین بررسی اثرات قلبی- عروقی مشتقات این داروها دارای اهمیت است. هدف از انجام مطالعه حاضر بررسی اثرات مرکزی مشتقات دی هیدروپیریدینی سنتزشده بر فشارخون و ضربان قلب موش صحرایی و مقایسه این اثرات با داروی نیفدیپین بود.روش بررسی: ۶۴ عدد موش صحرایی نر پس از بیهوش کردن و کانول گذاری داخل بطنی با استفاده از روش استریوتاکسی، به هشت گروه تقسیم شدند. گروه اول حلال DMSO (دی متیل سولفوکساید) به عنوان کنترل و گروه های دوم تا پنجم داروی نیفدیپین به ترتیب با دوزهای ۸۰، ۱۶۰، ۲۴۰ و mg 300 به ازای هر موش صحرایی دریافت کردند. سه گروه دیگر مشتقات A، B و C را با دوز ۲۴۰ mgبه ازای هر موش صحرایی دریافت نمودند. در زمان های ۱۵ تا ۶۰ دقیقه پس از تزریق داخل بطنی، فشارخون سیستولیک و ضربان قلب اندازه گیری شد.یافته ها: اثر مهاری مشتق B بر روی فشارخون سیستولیک در زمان های ۱۵ و ۳۰ دقیقه پس از تزریق در دوز ۲۴۰ میکروگرم/ رت قوی تر از نیفدیپین بود (P<0.001)، در حالی که مشتقات A و C اثر کم تری نسبت به نیفدیپین نشان دادند. هم چنین اثر مهاری مشتق B بر ضربان قلب در زمان های ۱۵ تا ۶۰ دقیقه پس از تزریق در دوز فوق، نسبت به نیفدیپین بیش تر بود (P<0.05).نتیجه گیری: مشتقات جدید دی هیدروپیریدینی می توانند اثر مهاری قوی تر و پایدارتری بر فشارخون و ضربان قلب داشته باشند که بخشی از اثرات آن ها احتمالا به دلیل اثر مستقیم مهاری بر نورون های مغزی می باشد.

کلید واژه: دی هیدروپیریدین ها، نیفدیپین، کانال کلسیم، استریوتاکسی، فشارخون، ضربان قلب