بررسی اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان و نشاسته مقاوم به هضم بر ویژگی های رئولوژیکی خمیر

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 بررسی اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان و نشاسته مقاوم به هضم بر ویژگی های رئولوژیکی خمیر دارای ۱۴ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد بررسی اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان و نشاسته مقاوم به هضم بر ویژگی های رئولوژیکی خمیر  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی بررسی اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان و نشاسته مقاوم به هضم بر ویژگی های رئولوژیکی خمیر،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن بررسی اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان و نشاسته مقاوم به هضم بر ویژگی های رئولوژیکی خمیر :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علوم و صنایع غذایی

تعداد صفحات :۱۴

اگرچه نان غذای اصلی و پایه مردم بسیاری از کشورهای جهان از جمله ایران است اما از لحاظ مواد پری بیوتیک فقیر بوده و کمتر از ۲.۵ درصد فیبر رژیمی دارد. بنابراین غنی سازی نان با ترکیبات مختلف نظیر انواع مواد پری بیوتیک در راستای ارتقای ارزش غذایی و سطح کیفی محصول، بسیار ضروری به نظر می رسد. در این پژوهش اثر پری بیوتیک های بتاگلوکان در سطوح ۰.۸، ۱ و ۱.۲ درصد و نشاسته مقاوم به هضم در سطوح ۵.۵، ۸ و ۱۰.۵ درصد و یک نمونه ترکیبی شامل ۰.۵% بتاگلوکان و ۴% نشاسته مقاوم به هضم، بر خصوصیات رئولوژیکی خمیر مورد بررسی قرار گرفته است. نتایج نشان داد که ویژگی های رئولوژیکی خمیر بسته به نوع و غلظت ماده پری بیوتیک اضافه شده متفاوت است. نتایج فارینوگراف نشان داد میزان جذب آب خمیر با افزایش مقدار دو ماده هیدروکلوئید بتاگلوکان و نشاسته مقاوم، افزایش می یابد. زمان گسترش خمیر و عدد کیفیت فارینوگرافی تیمارهای دارای بتاگلوکان مشابه نمونه شاهد بود ولی مقاومت خمیر نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. در حالیکه زمان گسترش، عدد کیفیت فارینوگراف و مقاومت خمیرهای دارای نشاسته مقاوم به هضم نسبت به نمونه شاهد کاهش یافت. بتاگلوکان اثر بیشتری بر افزایش درجه سستی خمیر نسبت به نشاسته مقاوم داشت. استفاده از نشاسته مقاوم و بتاگلوکان باعث افزایش مقاومت به کشش و انرژی شد اما قابلیت کشش در مقایسه با کنترل کاهش یافت. تیمار ترکیبی، حاوی هر دو ماده بتاگلوکان و نشاسته مقاوم، بهترین خمیر از نظر ویژگی های زمان گسترش و مقاومت خمیر، قابلیت و مقاومت به کشش بود.

کلید واژه: پری بیوتیک، بتاگلوکان، نشاسته مقاوم به هضم، فیبر رژیمی، رئولوژی خمیر