اثر ۶ هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین ۱۰ در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر ۶ هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین ۱۰ در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان دارای ۸ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر ۶ هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین ۱۰ در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر ۶ هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین ۱۰ در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر ۶ هفته تمرین استقامتی بر سطوح اینترلوکین ۱۰ در بافت تومور موش های ماده مبتلا به سرطان پستان :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله غدد درون ریز و متابولیسم ایران

تعداد صفحات :۸

مقدمه: تمرین های ورزشی می توانند از راه تنظیم و تعدیل تعادل سیتوکینی در ریزمحیط تومور نقش حمایتی را در سرطان پستان ایفا نمایند. اینترلوکین ۱۰ سیتوکینی ضد التهابی و ضد رگ-زایی تومور است که نقش مهمی در روند بازداری رشد تومور دارد. هدف پژوهش حاضر بررسی اثر تمرین های استقامتی بر میزان IL-10 بافتی موش های ماده مبتلا به سرطان پستان بود. مواد و روش ها: ۲۰ سر موش بالب سی ماده (۶ تا ۸ هفته ای با میانگین وزنی ۲±۱۴ گرم) خریداری و به شکل تصادفی در دو گروه کنترل و تمرین قرار گرفتند. گروه تمرین به مدت ۶ هفته تمرین های استقامتی (پنج جلسه در هفته، ۲۵ دقیقه، ۵۰% تا ۶۵% بیشینه اکسیژن مصرفی) را پس از آشناسازی موش ها با محیط ورزشی و تزریق یک میلیون سلول سرطانی MC4-L2 انجام دادند. هر هفته یک بار طول و عرض تومور توسط کولیس دیجیتالی اندازه گیری شد. در پایان بافت تومور موش ها برداشته شد و به سرعت منجمد، و در دمای ۷۰-درجه سلسیوس نگه داری گردید. نمونه تومور هموژنیزه شد و سپس با روش الایزا میزان سیتوکین IL-10در نمونه ها بررسی گردید. از آزمون تی مستقل به منظور مقایسه داده های مربوط به دو گروه کنترل و تجربی استفاده گردید. یافته ها: یافته ها نشان داد مقدار IL-10 در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل به طور معنی داری افزایش یافت (P>0.05). هم چنین، کاهش حجم تومور در گروه تمرین نسبت به گروه کنترل مشاهده گردید. نتیجه گیری: IL-10 سیتوکینی ضد رگ زا است. افزایش سطح این سیتوکین همسو با کاهش حجم تومور بود. بنابراین تمرین استقامتی به احتمال زیاد از راه تعدیل سطح این سیتوکین می-تواند موجب کاهش رشد تومور گردد. با توجه به یافته های پژوهش حاضر می توان نتیجه گیری نمود تمرین های استقامتی نقش موثری در بازداری از رشد تومور در سرطان های وابسته به استروژن دارد.

کلید واژه: سرطان پستان، تمرین استقامتی، اینترلوکین ۱۰، حجم تومور