مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه تجویز مزمن میکرو و نانوذره اکسید منگنز بر شاخص های عملکرد کبدی در موش نر بزرگ آزمایشگاهی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : دانشور

تعداد صفحات :۱۷

مقدمه و هدف: تولید و مصرف صنعتی نانو و میکروذرات اکسید منگنز سبب افزایش تماس انسان با آنها شده است. در این پژوهش، توزیع زیستی منگنز در بافت کبدی موش بزرگ به دنبال تجویز مزمن هر دو ذره اندازه گیری شد، همچنین، اثر آنها بر سرعت افزایش وزن بدن و آزمون عملکرد کبدی موش ها بررسی شد. مواد و روش ها: موش های بزرگ نر از نژاد ویستار هر دو هفته یک بار به مدت چهارده هفته توزین و نانو یا میکروذره اکسید منگنز (۱۰۰ mg/kg) را به صورت زیرجلدی در گروه های مختلف دریافت کردند. نمونه خون به طور مستقیم از قلب موش ها (n-5) در زمان های مشابه گرفته شد. میزان منگنز نمونه بافت کبدی به روش ICP-MS تعیین شد. سطح سرمی پروتئین تام، آلبومین، بیلی روبین و آنزیم های ترانس آمیناز، لاکتات دهیدروژناز و آلکالین فسفاتاز به کمک دستگاه آنالایزر اتوماتیک تعیین شدند. نتایج: سرعت افزایش وزن بدن در موش های گروه نانو سریع تر و در گروه میکرو کندتر از کنترل (p<0.05) بود. توزیع، تجمع و پاک سازی زیستی منگنز از بافت کبد در گروه نانوذرات با گروه میکروذرات تفاوت داشت. میزان پروتئین تام، آلبومین، بیلی روبین و فعالیت آلکالین فسفاتاز سرم در هر دو گروه افزایش و فعالیت آنزیم های ترانس آمیناز و لاکتات دهیدروژناز در هر دو گروه کاهش یافت (p<0.05). نتیجه گیری: تجویز مزمن نانو و میکروذرات اکسید منگنز به تجمع منگنز در بافت کبدی منجرمی شود. خاصیت اکسید کنندگی قوی هر دو ذره و امکان اتصال این ذرات با برخی آنزیم های کبدی می توانند عوامل اصلی آسیب های کبدی ناشی از این ذرات باشند.

کلید واژه: اکسید منگنز، نانوذرات، میکروذرات، شاخص های عملکرد کبدی