مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست دارای ۵ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست :

مقاله بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در بهار ۱۳۸۸ در پژوهش در پزشکی از صفحه ۳۵ تا ۳۸ منتشر شده است.
نام: بررسی تاثیر حرکت زودرس برعملکرد ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست
این مقاله دارای ۴ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله ترمیم تاندون
مقاله حرکت زودرس
مقاله Buck-Gramcko

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
سابقه و هدف: استفاده از آتل و بی حرکتی اندام پس از ترمیم تاندون ها بخشی از درمان روتین آسیب تاندون ها است، اما در خصوص مدت زمان بی حرکتی اندام اختلاف نظر وجود دارد، زیرا بخشی از عوارض آسیب تاندون به بی حرکتی طولانی مدت عضو آسیب دیده باز می گردد. لذا در این مطالعه حرکت زودرس و بی حرکتی طولانی به دنبال ترمیم تاندون های فلکسور انگشتان دست مورد مقایسه قرار گرفت.
روش بررسی: در این کارآزمایی بالینی شاهددار تصادفی شده، ۲۴۰ بیمار مبتلا به آسیب حاد تاندون های فلکسور عمقی انگشتان دست در Zone II وارد مطالعه شدند. بیماران دچار آسیب هم زمان تاندون های اکستانسور دست، آسیب هم زمان هر دو سطح دست، شکستگی استخوان در عضو مبتلا و آسیب عصبی هم زمان از مطالعه خارج شدند. تمام بیماران تحت عمل جراحی تاندون به روش های معمول قرار گرفتند. در ۴۸ بیمار (گروه مورد) بی حرکتی عضو آسیب دیده پس از ۱۴ روز برداشته شد، اما در ۱۹۲ بیمار (گروه شاهد) بی حرکتی عضو تا ۲۸ روز ادامه داشت. پس از اتمام بی حرکتی، هر دو گروه به مدت ۳ ماه تحت فیزیوتراپی قرار گرفتند. در پایان سه ماه عملکرد عضو با روش Buck-Gramcko ارزیابــی و با آزمون کای دو مورد قضاوت آماری قرار گرفت.
یافته ها: این مطالعه روی ۲۴۰ نفر و ۲۵۲ تاندون (۱۸۵ تاندون در گروه شاهد ۱۸۵ و ۶۷ تاندون در گروه مورد) انجام شد. در گروه شاهد، عملکرد عالی در ۷۲ درصد، خوب در ۱۷ درصد، متوسط در ۶ درصد و ضعیف در ۵ درصد موارد مشاهده شد، در حالی که نوع عملکرد درگروه مورد به ترتیب ۶۷، ۱۶، ۹ و ۸ درصد بود (NS). در گروه مورد ۲ مورد (۳ درصد) در طی مدت فیزیوتراپی و پیگیری دچار پارگی کامل شدند که مجددا تاندون ترمیم گردید.
نتیجه گیری: حرکت دادن عضو پس از ۱۴ روز نتایج درمانی قابل قبولی داشته و درصورت وجود تیم فیزیوتراپی مناسب و همکاری بیمار و خانواده، می توان بی حرکتی عضو را به ۳ – ۲ هفته کاهش داد.