فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن دارای ۱۲ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی زیر گروه های لنفوسیت های T در بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور و عوامل موثر بر آن :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشگاه علوم پزشکی شهرکرد

تعداد صفحات :۱۲

زمینه و هدف: از راهکارهای رایج درمانی در بیماران تالاسمی تزریق خون های مکرر و درمان دفع آهن است. عوارض عفونی از مشکلات جدی در بیماران تالاسمی به حساب می آید که می تواند ناشی از ناهنجاری های ایمیونولوژیکی باشد. در مطالعه حاضر فراوانی زیر گروه های اصلی لنفوسیت های T و ارتباط آن ها با سن، میزان تزریق خون، فریتین سرم و درمان دفع آهن مورد بررسی قرار گرفته است.روش بررسی: در این مطالعه توصیفی- مقطعی ۲۷ بیمار مبتلا به تالاسمی ماژور مراجعه کننده به بیمارستان هاجر شهرکرد در سال ۱۳۹۰ با محدوده سنی ۳۰-۱۰ سال که بر اساس معیارهای بالینی و آزمایشگاهی تشخیص داده شده بودند، شرکت کردند. گروه شاهد نیز شامل یک گروه ۲۶ نفره از افراد سالم بودند که از لحاظ سن و جنس با بیماران مطابقت داشتند. نمونه خون وریدی در لوله های حاوی سدیم هپارین جمع آوری و پس از لیز گلبول های قرمز با آنتی بادی های منوکلونال نشاندار فلورسنت رنگ آمیزی گردید و مورد آنالیز فلوسایتومتریک قرار گرفت. تعداد سلول ها با توجه به نتایج آنالیز فوق و شمارش خونی محاسبه گردید. نتایج در نرم افزار SPSS و با استفاده از آزمون های Mann-Withney و همبستگی اسپیرمن تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: تعداد مطلق لنفوسیت ها در بیماران به صورت معنی داری بیش از گروه شاهد و درصد لنفوسیت های T به صورت معنی داری کمتر از گروه شاهد بود (P<0.001). تعداد لنفوسیت های T در هر دو گروه CD4 و CD8 بین بیماران و گروه شاهد تفاوت معنی داری نداشت (P<0.05) فراوانی لنفوسیت های CD3+CD27+ در هر دو نوع سلول CD4 و CD8 در بیماران کمتر از گروه کنترل بود که این تفاوت تنها در زیرگروه CD4 به طور جزئی معنی دار بود (P=0.07) تعداد لنفوسیت های CD3+CD4+CD27+ با میزان تزریق خون و مصرف دسفرال و تعداد لنفوسیت های CD3+CD8+CD27+ با سن، تزریق خون و مصرف دسفرال همبستگی معکوس داشت.نتیجه گیری: براساس نتایج این مطالعه میتوان گفت که بیماران مبتلا به تالاسمی ماژور که از نظر هپاتیت B و C منفی هستند اختلالات خفیف سلول T دارند. افزایش متوسط زیرگروه لنفوسیتی CD3+CD27- احتمالا منعکس کننده تحریک آنتی ژنتیک غیر اختصاصی است و این پدیده میتواند با ارتباط منفی بین سن، میزان تزریق خون و درمان دفع آهن با فراوانی سلول های CD3+CD27+ توضیح داده شود.

کلید واژه: لنفوسیت T، پیری ایمنی، لنفوسیت-CD27، تالاسمی ماژور