فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چنددارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از بیماران و محیط یک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چنددارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از بیماران و محیط یک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران دارای ۱۰ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چنددارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از بیماران و محیط یک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چنددارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از بیماران و محیط یک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن فراوانی اینتگرون کلاس ۱ و فنوتیپ مقاومت چنددارویی در استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از بیماران و محیط یک واحد مراقبت های ویژه در تهران، ایران :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : کومش

تعداد صفحات :۱۰

سابقه و هدف: استافیلوکوکوس اورئوس یکی از مهم ترین باکتری های بیماری زا است. هدف از مطالعه حاضر بررسی حضور کلاس ۱ اینتگرون در میان استافیلوکوکوس اورئوس های جداشده از محیط، پرسنل و بیماران بخش ICU و ارتباط آن با الگوهای مقاومت دارویی آن ها بود.مواد و روش ها: در مجموع ۴۱۰ نمونه بالینی، محیطی و پرسنل بخش ICU از نظر آلودگی استافیلوکوکوس اورئوس بررسی گردیدند. الگوی حساسیت آنتی بیوتیکی این جدایه ها توسط ۱۵ دیسک آنتی بیوتیکی سنجیده و حداقل غلظت مهاری آنتی بیوتیک اگزاسیلین به روش رقیق سازی در مایع تعیین گردید. پس از استخراجDNA و تخلیص پلاسمید، تکثیر ناحیه ژنی اینتگرون کلاس یک توسط PCR انجام گردید.یافته ها: %۳۲.۲ از نمونه بالینی، به ترتیب %۲۷ و %۱۹.۳ از نمونه های محیطی و پرسنل از نظر استافیلوکوکوس اورئوس مثبت بودند. به ترتیب %۹۰.۶، %۶۸ و %۴۶ از جدایه های بالینی، محیطی و پرسنل فنوتیپ مقاومت به اگزاسیلین را نشان دادند. هم چنین تمامی جدایه های بالینی و %۳۳.۳ از جدایه های محیطی فنوتیپ مقاومتی چند دارویی را نشان دادند. بیش ترین مقاومت در جدایه های بالینی مربوط به آمپی سیلین و اریترومایسین (۹۶.۵%)، پنی سیلین و کانامایسین (%۹۳.۵) و جنتامایسین (%۹۰.۵) و در نمونه های محیطی مربوط به پنی سیلین (%۷۲)، آمپی سیلین (%۶۸)، اریترومایسین (%۶۶)، و در نمونه های پرسنل مربوط به پنی سیلین و آمپی سیلین (%۷۳) و اریترومایسین (۶۱.۵) بود. در این مطالعه %۳۲.۳ از جدایه های بالینی و %۶۷.۷ از جدایه های محیطی از نظر ژن اینتگرون کلاس ۱ مثبت بودند.نتیجه گیری: نتایج این تحقیق در مجموع نشان داد که بینی و دست پرستاران و کارکنان به عنوان بیش ترین منابع کلونیزاسیون محیطی سویه های استافیلوکوکوس اورئوس مقاوم به چند دارو در بیمارستان می باشد. این نتایج هم چنین موید فراوانی حضور اینتگرون کلاس یک در این جدایه ها، به ویژه در میان جدایه های مقاوم به اگزاسیلین است.

کلید واژه: اینتگرون، استافیلوکوکوس اورئوس، بخش مراقبت ویژه، مقاومت میکروب به دارو، مقاومت دارویی