مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق دارای ۶ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق :

مقاله بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در زمستان ۱۳۸۸ در مجله دندانپزشکی دانشگاه علوم پزشکی شیراز – Journal Of Dentistry از صفحه ۳۴۳ تا ۳۴۷ منتشر شده است.
نام: بررسی اثر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) بزاق
این مقاله دارای ۵ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله بیماری پریودنتال
مقاله جرم گیری و صاف نمودن سطح ریشه
مقاله آمینو ترانسفراز بزاق

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
بیان مساله: با توجه به ارتباط قوی میان فعالیت آنزیم آسپارتات آمینو ترانسفراز (AST) و بیماری پریودنتال شاید بتوان از آن به عنوان نشانگر در تشخیص و ارزیابی درمان استفاده کرد.
هدف: این بررسی، با هدف تعیین تاثیر مرحله اول درمان پریودنتال بر میزان AST بزاق در بیماران مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته ارجاعی به بخش پریودنتیکس واحد دندانپزشکی، دانشگاه آزاد اسلامی تهران در سال ۱۳۸۶ طراحی و اجرا گردید.
مواد و روش: در این بررسی، که به روش کارآزمایی بالینی (مقایسه پیش و پس) انجام شد، شمار ۳۳ بیمار با میانگین سنی ۴۵±۹۷۵ سال مبتلا به پریودنتیت متوسط تا پیشرفته انتخاب شدند. پلاک نمایه ای، میزان چسبندگی بالینی، عمق پروبینگ، خونریزی پس از پروبینگ و AST بزاق دو ماه پیش و پس از مرحله اول درمان پریودنتال برای همه بیماران اندازه گیری شد. برای بررسی و مقایسه میزان تغییرات، از آزمون های تی زوج (Paired T-Test) و نشانه دار ویلکاکسون (Wilcoxon Sign Test) استفاده گردید.
یافته ها: پلاک نمایه ای، عمق پاکت، میزان چسبندگی بالینی و خونریزی به دنبال پروبینگ پس از درمان مرحله اول پریودنتال کاهش چشمگیری داشتند (P<0.05). میزان AST از ۴۰۳±۱۵۵ به ۳۲±۱۲۱ کاهش یافت (P<0.01).
نتیجه گیری: با توجه به کاهش معنادار میزان AST بزاق به دنبال درمان پریودنتال می توان از آن به عنوان یک نمایه بیوشیمیایی برای ارزیابی نتیجه درمان پریودنتال استفاده نمود.