اثر ویبریشن کل بدن به عنوان روش گرم کردن بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر ویبریشن کل بدن به عنوان روش گرم کردن بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر ویبریشن کل بدن به عنوان روش گرم کردن بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر ویبریشن کل بدن به عنوان روش گرم کردن بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر ویبریشن کل بدن به عنوان روش گرم کردن بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : پزشکی ورزشی و آمادگی جسمانی

تعداد صفحات :۱۳

هدف از پژوهش حاضر بررسی اثر ویبریشن کل بدن (WBV) بر شاخص های اجرای بی هوازی و انعطاف پذیری در مردان فعال بود. آزمودنی ها ۱۲ دانشجوی پسر سالم و فعال با میانگین سن ۲۳.۴۱±۲.۱ سال، توده بدن ۷۱.۱۶±۵.۰۶، قد ۱۷۸.۱۶±۲.۹۴ و درصد چربی بدن ۱۵.۵۵±۵.۱۵ از دانشکده تربیت بدنی دانشگاه تهران بودند. پژوهش در دو روز مجزا انجام شد، در روز اول، آزمودنی ها به عنوان گروه گواه (کنترل)، ۱۵ دقیقه حرکات نرمشی برای گرم کردن فعال شامل حرکات کششی، نرم دویدن و رکاب زدن را انجام دادند، سپس آزمون های نشستن و رسیدن، پرش عمودی (آزمون سارجنت) و آزمون فوق بیشینه توان بی هوازی وینگیت ۳۰ ثانیه ای پا برای ارزیابی توان بی هوازی اوج نسبی، میانگین نسبی و نیز شاخص خستگی پایین تنه اجرا شد. یک هفته بعد، همان آزمودنی ها به عنوان گروه آزمایش (تجربی)، به جای حرکات نرمشی از ۴ وهله ویبریشن کل بدن با فرکانس ۳۰ هرتز استفاده کردند، سپس به ترتیب همان آزمون های مرحله قبلی اجرا شد و نتایج آن ها ثبت گردید. برای تجزیه و تحلیل داده ها از روش آماری T زوجی استفاده شد. یافته ها نشان داد WBV باعث افزایش معناداری در پرش عمودی (P= 0.044)، توان بی هوازی اوج (P= 0.045) و میانگین نسبی (P= 0.021) شد؛ اما بر انعطاف پذیری (P= 0.137) و درصد شاخص خستگی (P= 0.072) تاثیر معناداری نداشت. نتیجه اینکه ویبریشن کل بدن موجب افزایش بیشتر در شاخص های اجرای بی هوازی می شود که ناشی از فعال سازی عصبی واحدهای حرکتی و بهبود در هماهنگی عضلات است.

کلید واژه: انعطاف پذیری، توان بی هوازی، گرم گردن، ویبریشن کل بدن (WBV)