روش مناسب عیارسنجی چغندرقند تولید شده تحت شرایط خشکی، شوری و نرمال The appropriate method for determining of sugar content in sugar beet produced under drought salinity and normal conditions

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 روش مناسب عیارسنجی چغندرقند تولید شده تحت شرایط خشکی، شوری و نرمال The appropriate method for determining of sugar content in sugar beet produced under drought salinity and normal conditions دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد روش مناسب عیارسنجی چغندرقند تولید شده تحت شرایط خشکی، شوری و نرمال The appropriate method for determining of sugar content in sugar beet produced under drought salinity and normal conditions  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی روش مناسب عیارسنجی چغندرقند تولید شده تحت شرایط خشکی، شوری و نرمال The appropriate method for determining of sugar content in sugar beet produced under drought salinity and normal conditions،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن روش مناسب عیارسنجی چغندرقند تولید شده تحت شرایط خشکی، شوری و نرمال The appropriate method for determining of sugar content in sugar beet produced under drought salinity and normal conditions :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله چغندرقند

تعداد صفحات :۱۷

در روش پلاریمتری تعیین عیار عصاره حاصل از ۲۶ گرم خمیر چغندرقند نرمال ۲۳ میلی لیتر منظور می شود تا با ۱۷۷ میلی لیتر محلول شفاف کننده حجم کل معادل ۲۰۰ میلی لیتر شود. افزایش ماده خشک و تفاله چغندرقند تحت هر نوع تنش و پلاسیدگی می تواند موجب کاهش حجم عصاره حاصل از ۲۶ گرم چغندرقند از ۲۳ میلی لیتر گردد. این تحقیق با هدف تعیین عیار چغندرقند تولیدی تحت شرایط تنش خشکی، شوری و ریشه های پلاسیده در مزرعه پس از برداشت انجام شد. ریشه های مورد آزمون تحت شرایط نرمال، خشکی، نیمه شور و شور در دو منطقه کرج و اصفهان در سال ۱۳۸۹ تولید گردیدند. پس از برداشت، ریشه ها در معرض پلاسیدگی قرار گرفته و هر کدام به طور مستقل در قالب آزمایش فاکتوریل (۳×۳) بر پایه طرح کاملا تصادفی با ۱۲ تکرار مورد آزمون قرار گرفتند. عامل پلاسیدگی ریشه (A) در سه سطح شامل: -a1 ریشه تازه تولید شده در شرایط مطلوب با ۷۶±۱ درصد رطوبت وزنی، -a2 ریشه پلاسیده در حد ۷۰±۱ درصد رطوبت وزنی و -a3 ریشه کاملا پلاسیده با ۶۵±۱درصد رطوبت وزنی بودند و فاکتور (B) روش عصاره گیری در سه سطح شامل: -b1 روش عصاره گیری هضم سرد، -b2 روش فرانسوی بر اساس حجم عصاره و –b3 روش هضم گرم بودند. صفات درصد قند، درصد ماده خشک، درصد تفاله (مارک)، بریکس و هدایت الکتریکی کلیه نمونه ها اندازه گیری شد. نتایج نشان داد که پلاسیدگی ریشه موجب افزایش ماده خشک ریشه از ۲۴ به ۳۲ درصد و تفاله از ۴.۷ به ۷.۱ درصد گردید. نتایج روش عصاره گیری متداول با روش فرانسوی و روش هضم گرم برای ریشه های نرمال اختلاف معنی داری نداشت. ولی تفاوت در شرایط تنش متوسط شوری (P<0.05)، تنش خشکی و شوری (P<0.01) معنی دار بود. به طورکلی، بین دو روش عصاره گیری فرانسوی و هضم گرم در تمام شرایط اختلاف معنی داری مشاهده نشد. بین روش متداول و روش فرانسوی در محدوده ماده خشک ۲۴ تا ۲۷ درصد اختلاف معنی داری (P<0.01) به دست نیامد. لذا با توجه به نتایج به دست آمده از این تحقیق و سهولت اجرای روش هضم سرد توصیه می شود از روش هضم سرد برای ریشه های با ماده خشک تا ۲۷ درصد و از روش فرانسوی برای ریشه های با ماده خشک بالاتر از ۲۷ درصد استفاده شود.

کلید واژه: چغندرقند، تنش خشکی، تنش شوری، پلاسیده گی، عصاره گیری، عیارسنجی، هضم سرد، هضم گرم