مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

  مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه دارای ۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه :

مقاله مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه که چکیده‌ی آن در زیر آورده شده است، در پاییز ۱۳۸۸ در مجله پزشکی دانشگاه علوم پزشکی تبریز از صفحه ۷۹ تا ۸۴ منتشر شده است.
نام: مقایسه دو تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد یورترووزیکال باری و باری تاگوچی در بیماران پیوند کلیه
این مقاله دارای ۶ صفحه می‌باشد، که برای تهیه‌ی آن می‌توانید بر روی گزینه‌ی خرید مقاله کلیک کنید.
کلمات مرتبط / کلیدی:
مقاله پیوند کلیه
مقاله یوترونئوسیستوستومی
مقاله آناستوموز
مقاله ایمپلانتاسیون مجدد

چکیده و خلاصه‌ای از مقاله:
زمینه و اهداف: پیوند کلیه درمان انتخابی برای نارسایی مزمن کلیه است. بکارگیری تکنیک آناستوموز مناسب یورترووزیکال مناسب می تواند از اکثر خطرهای تهدید کننده کلیه پیوندی جلوگیری کند. به علت میزان عوارض پایین و آسان بودن، تکنیک یورترونئوسیستوستومی اکستراوزیکال در پیوند کلیه محبوبیت پیدا کرده است. این کاهش در عوارض به علت محدود بودن دیسکسیون مثانه و نیاز به حالب کوتاهتری از دهنده، می باشد. ما عوارض ارولوژیک باری و باری تاگوچی را گروهی از بیماران پیوند کلیه، ارزیابی و مقایسه کردیم.
روش بررسی: ما یورترونئوسیستوستومهای باری و باری تاگوچی را که تصادفی انتخاب می شدند، از سپتامبر ۲۰۰۴ تا مارس ۲۰۰۷ (متوسط پیگیری ۱۲ ماه) ثبت کردیم. عوارض ارولوژیک شامل هماچوری عارضه دار، فیستول ادراری، تنگی حالب و ریفلاکس بودند.
یافته ها: از کل ۱۹۸ بیمار، ۱۰۰ مورد تحت آناستوموزباری – تاگوچی و ۹۹۸ مورد تحت آناستوموز باری قرار گرفتند. میزان عوارض ارولوِژیک در تکنیک ایمپلانتاسیون مجدد باری تاگوچی ۴ مورد (%۴) و در باری ۵ مورد (%۵۱) بود. این میزان عوارض قابل توجه نبود (P=0.71) و شامل، یک لیک ادراری و ۳ تنگی حالب در گروه باری – تاگوچی و ۴ تنگی و یک لیک در گروه باری بودند، که این بیماران، نیاز به عمل مجدد پیدا کردند. هماچوری عارضه دار و ریفلاکس علامت دار، در مطالعه ما رویت نشد. مدت زمان آناستوموز حالب ۱۶-۴ دقیقه (متوسط ۸۲۶±۲۷۸ دقیقه) در باری تاگوچی و ۲۰-۵ دقیقه (متوسط ۹۹±۳۳۴ دقیقه) در باری ثبت شد. اختلاف معنی دار بود (P=0.0001).
در پنجاه بیمار باری – تاگوچی که به صورت تصادفی انتخاب و (Voiding cystourethrography, VCUG) شدند. ۲ بیمار (I, II) (%4) ریفلاکس خفیف تا متوسط داشتند. این بیماران نیاز به درمان اندوسکوپیک یا جراحی مجدد پیدا نکردند.
نتیجه گیری: مطالعه ما نشان داد که یوترونئوسیستوستومی اکستراوزیکال باری – تاگوچی بدون افزایش در عوارض اورلوژیک، روش آسان و سریع است. این تکنیک با عوارض قابل قبول یکی از تکنیک های انتخابی در مرکز ما است.