تاثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود رشد و شاخص های بیوشیمیایی گیاهان پروانش باززایی شده تحت تیمار تریپتوفان طی فرآیند سازگاری

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 تاثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود رشد و شاخص های بیوشیمیایی گیاهان پروانش باززایی شده تحت تیمار تریپتوفان طی فرآیند سازگاری دارای ۱۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد تاثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود رشد و شاخص های بیوشیمیایی گیاهان پروانش باززایی شده تحت تیمار تریپتوفان طی فرآیند سازگاری  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی تاثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود رشد و شاخص های بیوشیمیایی گیاهان پروانش باززایی شده تحت تیمار تریپتوفان طی فرآیند سازگاری،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن تاثیر قارچ های میکوریز آربوسکولار بر بهبود رشد و شاخص های بیوشیمیایی گیاهان پروانش باززایی شده تحت تیمار تریپتوفان طی فرآیند سازگاری :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : زیست شناسی گیاهی

تعداد صفحات :۱۷

میکوریزها فراهم آورنده اجتماعی همزیست هستند که در آن، میکوریز کربن را از گیاه به دست می آورد و در ذخیره فسفر را برای گیاه فراهم می کند. گیاه پروانش (Catharanthus roseus L.) به علت تولید دو آلکالوئید دارویی وینبلاستین و وینکریستین بررسی شده است. در این بررسی، تریپتوفان به عنوان پیش ساز این آلکالوئیدها در شرایط کشت بافت استفاده شده است. آغشتگی (کلونیزاسیون) گیاه توسط میکوریز، به رشد و حیات گونه های متعددی در طول سازگاری به عنوان مهم ترین چالش کشت بافت، کمک کرده است. به همین منظور، گیاهچه های حاصل از باززایی تحت تیمار غلظت های مختلف تریپتوفان، در شرایط آغشتگی میکوریزی تحت سازگاری قرار گرفته، شاخص های رشدی و بیوشیمیایی اندام هوایی آن ها بررسی شد. نتایج حاصل از اندازه گیری طول، وزن تر و خشک، محتوای قندهای محلول و پروتئین کل و همچنین کلروفیل های a و b اندام هوایی بیانگر نقش مثبت این دو تیمار بر رشد گیاهچه های پروانش در طول سازگاری بود. بیشترین میزان طول و وزن تر و خشک اندام هوایی در نمونه های همزیست با Glomus versiforme و به ترتیب تحت تاثیر تیمارهای صفر، ۱۵۰ و ۳۵۰ میلی گرم در لیتر تریپتوفان به دست آمد. همچنین، بهترین نتیجه حاصل از اندازه گیری مقدار پروتئین کل و قندهای محلول نیز در همزیستی با G. versiforme و تحت تیمار ۳۵۰ میلی گرم در لیتر تریپتوفان مشاهده شد. در نهایت، بررسی نتایج حاصل از اندازه گیری محتوای کلروفیل های a و b نشان داد که بیشترین میزان این شاخص ها به ترتیب در نمونه های همزیست با G. versiforme و G. etunicatum تحت تاثیر تیمار ۲۵۰ میلی گرم در لیتر تریپتوفان است.

کلید واژه: باززایی، پروانش، سازگاری، میکوریز