اسفنگوزین-۱-فسفات: یک عامل رشدی در هایپرتروفی به دنبال تمرینات مقاومتی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اسفنگوزین-۱-فسفات: یک عامل رشدی در هایپرتروفی به دنبال تمرینات مقاومتی دارای ۲۷ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اسفنگوزین-۱-فسفات: یک عامل رشدی در هایپرتروفی به دنبال تمرینات مقاومتی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اسفنگوزین-۱-فسفات: یک عامل رشدی در هایپرتروفی به دنبال تمرینات مقاومتی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اسفنگوزین-۱-فسفات: یک عامل رشدی در هایپرتروفی به دنبال تمرینات مقاومتی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : علوم زیستی ورزشی (حرکت)

تعداد صفحات :۲۷

اسفنگوزین-۱-فسفات(S1P) یک اسفنگولیپید بیواکتیو مشتق از پلاکت ها می باشد که در تنظیم، تکثیر، تمایز، هایپرتروفی، مقابله با مرگ برنامه ریزی شده سلولی و فعال سازی سلول های ماهواره ای نقش دارد. هدف این تحقیق بررسی اسفنگوزین-۱-فسفات(S1P) به عنوان یک فاکتور رشدی در پاسخ به تمرین مقاومتی در موش صحرایی نر نژاد ویستار است. در این تحقیق از ۱۲ موش صحرایی ۸ هفته ای نر نژاد ویستار (۲۵۰-۱۹۰ گرم) استفاده شد. بعد از یک هفته آشناسازی، حیوانات به صورت تصادفی به گروه های کنترل (N=12) و تجربی (N=12) تقسیم شدند. نردبان مقاومتی یک متری با فاصله میله های ۲ سانتی متری با شیب ۸۵ درجه به عنوان وسیله تمرین مقاومتی و وزنه های متصل شده به دم حیوان به عنوان مقاومت استفاده شد. مقدار S1P در لایه کلروفرم به وسیله دستگاه HPLC اندازه گیری شد. به منظور بررسی بیان ژن از تکنیک Real-Time PCR استفاده شد. بیان ژن هایS1P1 ، S1P2، S1P3، MyoD، Myogenin در عضله تندانقباض تاکننده بلند انگشت پا (FHL) و عضله کندانقباض نعلی(SOL) بررسی شد. نتایج نشان داد تمرین مقاومتی محتوای S1P پلاسما (p=0.001) را در مقایسه با گروه کنترل افزایش داد. به علاوه، تمرین مقاومتی موجب افزایش بیان ژن گیرنده S1P1 در عضلهFHL (p=0.001) و SOL(p=0.000)، S1P2 در عضلهFHL (p=0.000) و SOL (p=0.603)، S1P3 در عضله FHL (p=0.021) و SOL (p=0.009)، MyoD در عضله FHL (p=0.000) و SOL (p=0.001)، میوژنین در عضله FHL (p=0.000) و SOL (p=0.000) گروه تمرینی نسبت به گروه کنترل شد. همبستگی مثبت معناداری بین مقدار S1P پلاسمایی گروه تمرین کرده و بیان ژن MyoD مشاهده شد. همبستگی معناداری بین بیان ژن گیرندهS1P1 و بیان ژن MyoD در هیچ یک از گروه ها و عضلات مشاهده نشد (p>0.05)، اما همبستگی مثبت و معناداری بین بیان ژن گیرندهS1P1 و بیان ژن میوژنین مشاهده شد. همبستگی مثبت و معناداری بین بیان ژن گیرندهS1P2 و بیان ژنMyoD وجود دارد. همبستگی مثبت و معناداری بین بیان ژن گیرندهS1P3 و بیان ژن MyoD مشاهده شد. تمرین مقاومتی می تواند مقدارS1P در سطح پلاسما و گیرنده های سطح سلولی آن را افزایش دهد. با توجه به نقش ساختاری و عملکردی این اسفنگولیپید و گیرنده هایش و افزایش آنها به دنبال یک دوره تمرین مقاومتی، شاید یکی از مسیرهای سیگنال دهی در سازگاری عضلانی محسوب شود.

کلید واژه: تمرین مقاومتی، S1P، گیرنده S1P، میوژنین، MyoD