اثر کاربامازپین بر سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار و ناهنجاری جنینی

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 اثر کاربامازپین بر سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار و ناهنجاری جنینی دارای ۹ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد اثر کاربامازپین بر سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار و ناهنجاری جنینی  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی اثر کاربامازپین بر سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار و ناهنجاری جنینی،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن اثر کاربامازپین بر سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار و ناهنجاری جنینی :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله علمی دانشگاه علوم پزشکی گرگان

تعداد صفحات :۹

زمینه و هدف: مصرف کاربامازپین در طی بارداری می تواند باعث القاء تعدادی از ناهنجاری هایی جنینی گردد. از طرفی مطالعات اخیر حاکی از افزایش سطح هموسیستئین خون در اثر مصرف کاربامازپین است. این مطالعه به منظور ارزیابی سطح سرمی هموسیستئین موش های کوچک باردار در معرض داروی کاربامازپین و ارتباط احتمالی آن در ایجاد ناهنجاری های جنینی انجام شد.روش بررسی: این مطالعه تجربی روی ۴۰ سر موش ماده نژاد BALB/c با وزن ۳۰ – ۲۵ گرم و سن تقریبی دو ماه انجام شد. موش های باردار به دو گروه کنترل و دو گروه تجربی (۱۰ سر موش در هر گروه) تقسیم شدند. گروه های کنترل معمول و حامل (منفی)، نرمال سالین و محلول یک درصد تویین ۲۰ در نرمال سالین و گروه های تجربی I و II داروی کاربامازپین را به میزان ۳۰ و ۶۰ میلی گرم بر کیلوگرم وزن بدن را به صورت تزریق داخل صفاقی از روز ششم تا روز پانزدهم بارداری روزانه دریافت کردند. موش ها در روز ۱۸ بارداری ابتدا با کلروفرم بیهوش و پس از خونگیری از قلب مادرها، جنین ها برای تعیین ناهنجاری خارج و بررسی شدند. هموسیستئین نمونه های سرم خون مادران توسط کیت به روش الایزا بررسی شدند. داده های با استفاده از نرم افزار SPSS-18 و آزمون های Chi-Square،ANOVA و Tukey تجزیه و تحلیل شدند.یافته ها: سطح سرمی هموسیستئین موش های باردار گروه های تجربی I (10.56±۱.۳۱ میکرومول بر لیتر) و تجربی II (11.11±۱.۶۴ میکرومول بر لیتر) در مقایسه با گروه کنترل معمولی (۵.۹۹±۱.۳۳ میکرومول بر لیتر) و کنترل منفی (۵.۸۹±۱.۲۵ میکرومول بر لیتر) افزایش معنی داری داشت (P<0.006). میانگین وزن بدن و طول سری دمی جنین ها در گروه های تجربی نسبت به کنترل دارای کاهش معنی دار بودند (P<0.05) و ناهنجاری های خاصی از قبیل اختلال در اندام ها، ناهنجاری های صورت، اختلال در ستون مهره ها و ناهنجاری های شدید دیگری مشاهده شد.نتیجه گیری: این مطالعه نشان داد که افزایش هموسیستئین را می توان به عنوان یک عامل خطر احتمالی در ایجاد ناهنجاری های جنینی مرتبط با کاربامازپین مطرح کرد.

کلید واژه: کاربامازپین، ناهنجاری های جنینی، هموسیستئین، موش