مقایسه اثرات هورمون رشد روی تغییرات گرلین آسیل دار در دو رده چاقی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب

توجه : به همراه فایل word این محصول فایل پاورپوینت (PowerPoint) و اسلاید های آن به صورت هدیه ارائه خواهد شد

 مقایسه اثرات هورمون رشد روی تغییرات گرلین آسیل دار در دو رده چاقی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب دارای ۱۳ صفحه می باشد و دارای تنظیمات در microsoft word می باشد و آماده پرینت یا چاپ است

فایل ورد مقایسه اثرات هورمون رشد روی تغییرات گرلین آسیل دار در دو رده چاقی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب  کاملا فرمت بندی و تنظیم شده در استاندارد دانشگاه  و مراکز دولتی می باشد.

توجه : در صورت  مشاهده  بهم ریختگی احتمالی در متون زیر ،دلیل ان کپی کردن این مطالب از داخل فایل ورد می باشد و در فایل اصلی مقایسه اثرات هورمون رشد روی تغییرات گرلین آسیل دار در دو رده چاقی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب،به هیچ وجه بهم ریختگی وجود ندارد

بخشی از متن مقایسه اثرات هورمون رشد روی تغییرات گرلین آسیل دار در دو رده چاقی به دنبال یک جلسه فعالیت ورزشی متناوب :

نام کنفرانس، همایش یا نشریه : مجله دانشکده پزشکی

تعداد صفحات :۱۳

زمینه و هدف: غذای دریافتی (اشتها) و انرژی مصرفی می توانند روی وزن بدن موثر باشند. گرلین آسیل دار (Acylated Ghrelin) اشتها را زیاد می کند و میزان پلاسمایی آن توسط هورمون رشد سرکوب می شود. تحقیق حاضر، اثرات فعالیت ورزشی متناوب با شدت های فزاینده روی گرلین آسیل دار، اشتها و هورمون رشد دانشجویان مرد با دو رده چاقی را مورد آزمون قرار می دهد.روش بررسی: هر دو گروه یک (تعداد شش نفر، شاخص توده بدن (۳۱.۱۸±۰.۹۲ kg/m2) و گروه دو (تعداد پنج نفر، شاخص توده بدن ۳۶.۹۴±۲.۲۵ kg/m2) با شدت های فزاینده ۵۰، ۶۰، ۷۰ و ۸۰ درصد حداکثر اکسیژن مصرفی، به ترتیب برای مدت ۱۰، ۱۰، پنج، و دو دقیقه روی نوارگردان دویدند. نمونه های خون قبل از فعالیت ورزشی (به عنوان مقادیر استراحتی)، بعد از هر حجم کاری (هنگام فعالیت ورزشی) و در دقایق ۳۰، ۶۰ و ۱۲۰ (هنگام دوره بازیافت) جمع آوری شدند.یافته ها: غلظت های پلاسمایی گرلین آسیل دار و میزان گرسنگی در دو گروه کاهش یافت و در پایان آزمون، به طور معنی داری نسبت به مقادیر استراحتی کم تر بود (به ترتیب: P=0.008 و P=0.002) ولی اختلاف معنی داری بین گروه ها نبود. غلطت پلاسمایی هورمون رشد در دو گروه افزایش یافت و در پایان آزمون، به طور معنی داری نسبت به مقادیر استراحتی بیش تر بود (گروه یک P=0.012 و گروه دو P=0.005) و اختلاف معنی داری بین گروه ها نبود. به علاوه، تفاوت معنی داری بین مقادیر سطح زیرمنحنی تمام متغیرها در هر دو گروه وجود نداشت.نتیجه گیری: این یافته ها اشاره دارد که افراد در دو رده چاقی، واکنش های یکسانی به شدت های مختلف دویدن دارند که می تواند برای طراحی یک برنامه تمرینی کاهش وزن موثرتر، مورد توجه قرار گیرد.

کلید واژه: گرلین آسیل دار، اشتها، هورمون رشد، دویدن، چاقی